ابتدا به معانی فعل‌های «أرسل» و «ابعث» می‌پردازیم سپس درباره اختلاف در تعبیر این دو آیه درباره یک موضوع بحث می‌کنیم.
ریشه «أرسل» از «رِسل»(به کسر اول)[1] است. و رسل در اصل به معناى برخاستن با تأنّى و آرامی است.[2] و «رسول»‏
به معناى «مرسَل»؛ یعنی بر خاسته و فرستاده شده، از همین کلمه است.[3] «رسول»؛ گاهى به پیام اطلاق می‌شود؛ مانند این گفته شاعر «أَلَا أَبْلِغْ أَبَا حَفْصٍ‏ رَسُولًا». و گاهى به شخص پیام‌آور.[4]  
راغب اصفهانی می‌گوید: «إرسال»‏؛ یعنی فرستادن و رسالت یافتن که درباره انسان و اشیاء در حالت پسندیده و ناپسند هر دو به کار می‌رود.[5]
با توجه به مطالب بالا؛ آیه شریفه «قالُوا أَرْجِهْ وَ أَخاهُ وَ أَرْسِلْ فِی الْمَدائِنِ حاشِرینَ»،[6] این‌گونه معنا می‌شود: «(و به فرعون) گفتند: او(موسی) و برادرش(هارون) را بازداشت کن، و گردآورندگانى را به شهرها بفرست»، که «ارسل» به معنای «بفرست» است.
«ابعث» از ماده «بَعث» به معنای بر انگیختن[7] و فرستادن[8] است؛ یعنی همان ارسال؛ و اهل لغت چنین گفته‌اند: «البَعْثُ‏: الإِرْسَالُ»،[9] و «بَعَثَ‏ بِهِ أرْسلَه مع غیره‏».[10] ناگفته نماند معناى این کلمه با اختلاف موارد فرق می‌کند، معناى مشهور آن در استعمال قرآن مجید، بعثت انبیاء و بعثت روز معاد است؛[11] مانند «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا                        مِنْهُمْ»،[12] و «أَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ».[13]
با توجه به این‌که گفته شد؛ «بعث» هم به معنای برانگیختن و هم فرستادن است، در آیه شریفه «قالُوا أَرْجِهْ وَ أَخاهُ وَ ابْعَثْ فِی الْمَدائِنِ حاشِرین»؛ مترجمان و مفسّران قرآن کریم؛ «ابعث» را به معنای «ارسل» گرفته‌اند و در ترجمه آیه چنین گفته‌اند: «گفتند: کار او و برادرش را به تأخیر انداز و نیروهاى گردآورنده‌اى را به شهرها بفرست».
بنابراین، این اختلاف در تعبیر در قرآن کریم درباره یک موضوع؛ نشان دهنده تفنّن در بیان مطلب است که خود زیبایی کلام را به همراه دارد.
همچنین برخی از دانشمندان علوم قرآنی در باره این دو آیه می‌گویند: ارسال به همان معنای بعث است، اما متضمن نوعی علوّ و برتری است؛ چون خطاب به فرعون است که فرمانروای ساحران بود.[14]

---