لطفا صبرکنید
بازدید
9254
9254
آخرین بروزرسانی:
1393/03/08
کد سایت
ar22052
کد بایگانی
34778
نمایه
حکم حیوان مشکوک التذکیه و جای پوست جدا شده
طبقه بندی موضوعی
بیشتر بدانیم|بیشتر بدانیم
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
چرا در حیوانی که شک در ذبح اسلامی او داریم؛ گفته شده که خوردنش حرام است، ولی چیزی که با آن تماس میگیرد نجس نیست؟ پوستی که از جسم جدا شده است آیا حکم به نجاست مکانش داده میشود؟
پرسش
1. چرا در مشکوک التذکیه گفتهاند خوردنش حرام است و استفاده از پوستش در نماز نیز جایز نیست ولی در ملاقات با آن، حکم به طهارت ملاقی دادهاند؟
2. پوستی که از جسم جدا شده است آیا حکم به نجاست مکانش داده میشود یا حکم به نجاست قطعه جدا شده فقط داده میشود؟
پاسخ اجمالی
با توجه به پرسش، پاسخ را در دو بخش بیان میکنیم.
سؤال اول: برای این موضوع صورتهای مختلفی وجود دارد که در برخی از موارد حکم به تذکیه و در برخی موارد دیگر حکم به عدم تذکیه میشود.
1. مواردی که حکم به طهارت و تذکیه میشود:
الف. حيوان مشكوک التذكيه از دست مسلمان گرفته شود.
ب. از بازار مسلمانان خریداری شود، اگرچه در دست غیر مسلمان باشد.
ج. در کشور اسلامی بوده و آثار استفاده نیز در آن باشد.
2. مواردی که حکم به نجاست و عدم تذکیه میشود، که خود دارای دو صورت است:
یک. اگر حیوان مشکوک التذکیة در بازار مسلمانان و یا در کشور و سرزمین آنها نباشد، حکم به نجاست [و عدم تذکیه] آن حیوان میشود، هر چند از دست مسلمانی گرفته شود.[1]
دو. امّا اگر چیزی معلوم نباشد و امارهای هم بر آن قائم نشود، جای اجرای اصول عملیه است و در اینجا اصل استصحاب عدم تذکیه جاری میشود.
در مواردی که حیوان محکوم به تذکیه است، حکم به طهارت آن نیز میشود، ولی در صورتی که نشانههایی از تذکیه و عدم تذکیه نباشد، برخی گفتهاند در صورت اجرای اصل عدم التذکیه، نجاست نیز ثابت میشود.[2] امّا با توجه به اینکه نجاست دلیل میخواهد؛ درباره ملاقی با مشکوک التذکیه، حکم به طهارت جاری میشود.
به دیگر سخن؛ وقتی عدم تذکیه با اصل ثابت شد معنایش این است که؛ حیوان میته است و میته نیز نجس است، امّا با توجه به اینکه لوازم عقلی اصول عملیه معتبر نیست، با اصل عدم تذکیه، میته بودن ثابت نمیشود تا حکم نجاست بر آن حمل شود و ملاقی آن نجس باشد.
سؤال دوم: مکانی که پوست از آن جدا شده اگر خون نیامده باشد پاک است، امّا پوستی که از بدن جدا میشود مانند پوستهاى مختصر لب و جاهاى ديگر بدن كه موقع افتادن آن رسيده، اگر چه آنها را بكَنند، پاک است، ولى از پوستى كه موقع افتادن آن نرسيده و آنرا كَندهاند، باید اجتناب شود.[3]
سؤال اول: برای این موضوع صورتهای مختلفی وجود دارد که در برخی از موارد حکم به تذکیه و در برخی موارد دیگر حکم به عدم تذکیه میشود.
1. مواردی که حکم به طهارت و تذکیه میشود:
الف. حيوان مشكوک التذكيه از دست مسلمان گرفته شود.
ب. از بازار مسلمانان خریداری شود، اگرچه در دست غیر مسلمان باشد.
ج. در کشور اسلامی بوده و آثار استفاده نیز در آن باشد.
2. مواردی که حکم به نجاست و عدم تذکیه میشود، که خود دارای دو صورت است:
یک. اگر حیوان مشکوک التذکیة در بازار مسلمانان و یا در کشور و سرزمین آنها نباشد، حکم به نجاست [و عدم تذکیه] آن حیوان میشود، هر چند از دست مسلمانی گرفته شود.[1]
دو. امّا اگر چیزی معلوم نباشد و امارهای هم بر آن قائم نشود، جای اجرای اصول عملیه است و در اینجا اصل استصحاب عدم تذکیه جاری میشود.
در مواردی که حیوان محکوم به تذکیه است، حکم به طهارت آن نیز میشود، ولی در صورتی که نشانههایی از تذکیه و عدم تذکیه نباشد، برخی گفتهاند در صورت اجرای اصل عدم التذکیه، نجاست نیز ثابت میشود.[2] امّا با توجه به اینکه نجاست دلیل میخواهد؛ درباره ملاقی با مشکوک التذکیه، حکم به طهارت جاری میشود.
به دیگر سخن؛ وقتی عدم تذکیه با اصل ثابت شد معنایش این است که؛ حیوان میته است و میته نیز نجس است، امّا با توجه به اینکه لوازم عقلی اصول عملیه معتبر نیست، با اصل عدم تذکیه، میته بودن ثابت نمیشود تا حکم نجاست بر آن حمل شود و ملاقی آن نجس باشد.
سؤال دوم: مکانی که پوست از آن جدا شده اگر خون نیامده باشد پاک است، امّا پوستی که از بدن جدا میشود مانند پوستهاى مختصر لب و جاهاى ديگر بدن كه موقع افتادن آن رسيده، اگر چه آنها را بكَنند، پاک است، ولى از پوستى كه موقع افتادن آن نرسيده و آنرا كَندهاند، باید اجتناب شود.[3]
[1]. كاشف الغطاء، محمد حسین، سؤال و جواب، ص 8، نجف اشرف، مؤسسه كاشف الغطاء، بیتا.
[2]. نراقی، مولى احمد، رسائل و مسائل، ج 1، بخش 1، ص 49، قم، كنگره نراقيين ملا مهدى و ملا احمد، چاپ اول، 1422ق.
[3]. امام خمينى، تحرير الوسيلة، ترجمه اسلامى، على، ج 1، ص 205، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ بیست و یک، 1425ق؛ ر.ک: «پوستهای جدا شده از بدن»، سؤال 3035.
ترجمه پرسش در سایر زبانها
نظرات