برای آگاهی از معنای حدیث متواتر و اقسام آن نمایه «ملاک حدیث متواتر لفظی، معنوی و اجمالی»، سؤال 2412 را مطالعه کنید.
حدیث معروف
برای حدیث معروف تعریف‌های مختلفی شده است:
1. به حدیثی حدیث معروف گفته می‌شود که متن و محتوای آن میان راویان، مشهور و معروف باشد.
2. حدیث معروف؛ حدیثی مقبول است که راوی آن ضعیف بوده و مخالف با حدیث ضعیف‌تر از خود است.
همان‌طور که دیده می‌شود در تعریف اول؛ معروفیت حدیث، درباره معروف و مشهور بودن محتوا و مضمون آن؛ تفسیر شده است و در تعریف دوم؛ مقصود از معروفیت حدیث؛ مقبولیت روایت حتی با توجه به ضعف راوی، تفسیر شده است.[1]
بین این دو تعریف نسبت عموم و خصوص من وجه است؛ به این بیان که: برخی از احادیثی داشته باشیم که متن و مضمون معروفی دارند و راوی آنها هم ضعیف است(وجه اشتراک) و از طرفی؛ حدیث معروفی که مضمونش در بین راویان شهرت دارد، و راویان آن ثقه‌اند.(اختلاف از طرف اول) همچنین می‌توان روایتی فرض کرد که مقبول است(یعنی راوی آن ضعیف است) ولی محتوای آن نیز بین راویان مشهور نباشد(اختلاف از طرف دوم).

---