این روایت به خوبی نشان دهنده این مطلب است که اعمال و رفتار ما در دید امام است، حال که چنین است قطعا کسانی که در حرم ها می روند، یا از دور به ایشان متوجه می شوند و عرض ادب می کنند، مورد توجه خاص آن بزرگواران قرار می گیرند. در این رابطه این روایت از امام صادق (ع) بسیار گویا است. حضرت در باره نظر افکندن ابا عبد الله (ع) به زوارش می فرماید: همانا حسین بن علی نزد پروردگارش بوده و زائرانش را مشاهده می­کند و آنان را شناخته و برایشان استغفار می کند و... .[2]

از طرف دیگر، مسئله واکنش بدن در برابر برخی هیجانات و رفتارها و سخنان هم برای همه ما رخ می دهد و به واکنش در برابر امور معنوی نیز در قرآن و روایات اشاره شده است.

خداوند درقرآن می فرماید: خاشعان در برابر پروردگار به محض شنیدن آیات قرآن، مو بر بدنشان راست می شود.[3] در روایتی این حالت نشانه ای از قبولی دعا و درخواست بنده از خدا قلمداد و این گونه بیان شده است: هرگاه مو بر بدنت راست شده و اشکت جاری شد و درخواستی داشتی بدان که درخواست تو مورد پذیرش قرار گرفته است.[4]

بنابراین، اگرچه ما همیشه در محضر خداوند و حضرات معصومین (ع) هستیم، اما این نشانه ها مثل جاری شدن اشک و مورمور شدن بدن و... علامت های برقرار شدن ارتباط صمیمی ما با آن حضرات و توجه خاص آنان نسبت به ما است. إن شاءالله.

البته باید توجه داشت که گرچه چنین نشانه هایی از برقراری نوعی ارتباط حکایت می کند، اما لزوماً هر وقت این حالت ها رخ دهد نمی توان چنین نتیجه ای گرفت، ولی امید را نباید هرگز از دست داد.