لطفا صبرکنید
19833
- اشتراک گذاری
به عقیدۀ شیعیان، اصل اوّلی این است که روایات ائمه (ع) همانند روایات پیامبر اکرم (ص) حجت بوده و باید به آنها پایبند بود و از این جهت، فرقی میان این روایات نیست. به همین جهت، کتاب های حدیثی چهارگانه یا همان کتب اربعه(اصول کافی، تهذیب، من لایحضره الفقیه و استبصار) به عنوان منابع اصلی حدیثی شیعه، از تفکیک بین سخنان پیامبر(ص) و ائمه(ع) پرهیز کرده اند و در قالب موضوعات مختلف روایات گوناگونی را از آنان نقل کرده اند، و اگر منابعی اختصاصی در بارۀ هرکدام از معصومان(ع) نگاشته شده، به جهت تفاوت گذاشتن بین کلام پیامبر(ص) و ائمه(ع) نیست.
ناگفته نماند:
1. منابعی مانند «تحف العقول عن آل الرّسول(ص)»[1] و ... موجودند که در آنها باب جداگانه ای برای سخنان پیامبر(ص) و هریک از امامان(ع) اختصاص داده شده است. همچنین کتاب «نهج البلاغه»[2] که سخنان امام علی(ع) را در بر دارد.
2. در میان کتب روایی شیعی، کتاب هایی مانند «المجازات النبویة»،[3] وجود دارد که تنها به سخنان پیامبر اکرم(ص) پرداخته است.
3. در پذیرش تمامی روایات، بررسی درستی و یا نادرستی سند و دلالت و محتوای یک حدیث مورد نظر لازم است و تنها به جهت وجود حدیث در یک منبع حدیثی، نمی توان آن را معتبر دانست.
[1]. نوشته ابو محمد، حسن بن على بن حسین بن شعبه حرانى از علما و فقهاى بزرگ شیعه در قرن چهارم هجرى مى باشد. این کتاب مجموعه اى ارزشمند از سخنان و نصایح حضرت رسول خدا( ص) و اهل بیت آن حضرت( ع) است.
[2]. شامل سخنان و کلمات و نامه هاى گهربار امیر المؤمنین و امیر بیان، امام على بن ابى طالب(ع) است که در موقعیت هاى گوناگون بیان فرموده یا براى افراد مختلف نوشته است. گردآورنده این کتاب ارزشمند، ابو الحسن محمد بن حسین موسوى معروف به سید رضی است.
[3]. نوشتۀ سید رضى. این اثرِ حدیثی به جنبه ادبى، بیان اشارات، تنبیهات، کنایات و تشبیهات سخنان پیامبر اکرم(ص) پرداخته است.