چنین موضوعی نه از آیات قرآن به دست می‌آید و نه از روایات موجود در منابع حدیثی شیعه. البته ممکن است به مناسبتی و در واقعۀ و حادثۀ خاصی، از طرف خداوند بر تعدادی از زنان وحی شده باشد؛ مانند:

۱. وحی به مادر موسی(ع) در مورد انداختن فرزند به دریا: «و اَوْحَیْنا الى اُمّ موسى»؛[1] وحى کردیم (در خواب) به مادر موسى.

۲. «فَکُلی‏ وَ اشْرَبی‏ وَ قَرِّی عَیْناً فَإِمَّا تَرَیِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولی‏ إِنِّی نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُکَلِّمَ الْیَوْمَ إِنْسِیًّا»؛[2] پس (از آن میوه) بخور و (از آن چشمه) بیاشام و چشم (به مولود جدید) روشن دار، و اگر از مردم کسى را دیدى (با اشاره) بگو: همانا من براى خداى رحمان نذر روزه (سکوت) کرده‏ام، پس هرگز امروز با انسانى سخن نخواهم گفت.

۳. «فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ کَفَّلَها زَکَرِیَّا کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ یا مَرْیَمُ أَنَّى لَکِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ»؛[3] پس پروردگارش او را به پذیرش خوبى پذیرفت و به طرز نیکى بار آورد، و زکریا را (که شوهر خاله‏اش بود) کفیل (تربیت) او نمود. هر زمان که زکریا در محراب وارد بر او مى‏شد روزیى (خاص در غیر اوقات آن) در نزد او مى‏یافت، (یک روز) گفت: اى مریم این روزى براى تو از کجاست؟ گفت: آن از جانب خداوند است، زیرا خدا هر کس را بخواهد روزى بى‏شمار مى‏دهد.

شایان ذکر است، این­گونه موارد چنانچه در جای خود ثابت شده است،[4] وحی به معنای پیامبری و رسالت نیست. البته انتخاب نشدن پیامبر از میان زنان، به معنای جایگاه نداشتن آنان نزد خداوند نیست.[5]