لطفا صبرکنید
بازدید
16493
16493
آخرین بروزرسانی:
1393/06/11
کد سایت
fa51062
کد بایگانی
62772
نمایه
انطباق شعر «بنی آدم اعضای یک پیکرند»، با روایات
طبقه بندی موضوعی
حدیث
اصطلاحات
انسان ، ناس ، بشر ، بنی آدم
گروه بندی اصطلاحات
سرفصلهای قرآنی
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
آیا شعر «بنی آدم اعضای یک پیکرند»، برگرفته از حدیث است؟
پرسش
آیا شعر معروف «بنی آدم اعضای یک پیکرند» از حدیث گرفته شده است؟
پاسخ اجمالی
این شعر را میتوان با برخی روایات منطبق دانست، مانند:
1. «فَإِنَّهُمْ صِنْفَانِ إِمَّا أَخٌ لَکَ فِی الدِّینِ وَ إِمَّا نَظِیرٌ لَکَ فِی الْخَلْق»؛[1]
امام علی(ع) می فرماید: آنان(مردم) دو دستهاند: یا به دین با تو برادرند و یا به آفرینش با تو برابرند.
2. «وَ رُوِیَ أَنَّهُ مَرَّ بِرَجُلٍ مِنْ أَهْلِ السَّوَادِ دَمِیمِ الْمَنْظَرِ فَسَلَّمَ عَلَیْهِ وَ نَزَلَ عِنْدَهُ وَ حَادَثَهُ طَوِیلًا ثُمَّ عَرَضَ ع عَلَیْهِ نَفْسَهُ فِی الْقِیَامِ بِحَاجَةٍ إِنْ عَرَضَتْ لَهُ فَقِیلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَ تَنْزِلُ إِلَى هَذَا ثُمَّ تَسْأَلُهُ عَنْ حَوَائِجِکَ وَ هُوَ إِلَیْکَ أَحْوَجُ فَقَالَ ع عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ اللَّهِ وَ أَخٌ فِی کِتَابِ اللَّهِ وَ جَارٌ فِی بِلَادِ اللَّهِ یَجْمَعُنَا وَ إِیَّاهُ خَیْرُ الْآبَاءِ آدَمُ ع وَ أَفْضَلُ الْأَدْیَانِ الْإِسْلَام وَ لَعَلَّ الدَّهْرَ یَرُدُّ مِنْ حَاجَاتِنَا إِلَیْه فَیَرَانَا بَعْدَ الزَّهْوِ عَلَیْهِ مُتَوَاضِعِینَ بَیْنَ یَدَیْه»؛[2]
روایت شده است؛ امام کاظم(ع) به مرد دهاتى بدقیافهاى رسید. به او سلام کرد و کنار او نشست و زمانى دراز با او به گفتوگو پرداخت.
سپس از او پرسید که آیا اگر نیازی داشته باشم، برایم انجام می دهی؟!
اطرافیان گفتند: اى پسر رسول خدا! آیا نزد چنین کسى مىنشینى، سپس با آنکه او به شما نیازمندتر است، خود را نیازمند او وانمود می کنی؟!
امام فرمود: «بندهاى است از بندگان خدا، و برادرى است به حکم کتاب خدا، و همسایهاى است در سرزمینهاى خدا، ما با او در بهترین پدر یعنى آدم(ع)، و نیکوترین دین، یعنى اسلام شریکیم، و چه بسا روزگار ما را نیز به او نیازمند کرده و اگر امروز به او فخر بفروشیم شاید روزی ناچار به کرنش در برابرش شویم».
1. «فَإِنَّهُمْ صِنْفَانِ إِمَّا أَخٌ لَکَ فِی الدِّینِ وَ إِمَّا نَظِیرٌ لَکَ فِی الْخَلْق»؛[1]
امام علی(ع) می فرماید: آنان(مردم) دو دستهاند: یا به دین با تو برادرند و یا به آفرینش با تو برابرند.
2. «وَ رُوِیَ أَنَّهُ مَرَّ بِرَجُلٍ مِنْ أَهْلِ السَّوَادِ دَمِیمِ الْمَنْظَرِ فَسَلَّمَ عَلَیْهِ وَ نَزَلَ عِنْدَهُ وَ حَادَثَهُ طَوِیلًا ثُمَّ عَرَضَ ع عَلَیْهِ نَفْسَهُ فِی الْقِیَامِ بِحَاجَةٍ إِنْ عَرَضَتْ لَهُ فَقِیلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَ تَنْزِلُ إِلَى هَذَا ثُمَّ تَسْأَلُهُ عَنْ حَوَائِجِکَ وَ هُوَ إِلَیْکَ أَحْوَجُ فَقَالَ ع عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ اللَّهِ وَ أَخٌ فِی کِتَابِ اللَّهِ وَ جَارٌ فِی بِلَادِ اللَّهِ یَجْمَعُنَا وَ إِیَّاهُ خَیْرُ الْآبَاءِ آدَمُ ع وَ أَفْضَلُ الْأَدْیَانِ الْإِسْلَام وَ لَعَلَّ الدَّهْرَ یَرُدُّ مِنْ حَاجَاتِنَا إِلَیْه فَیَرَانَا بَعْدَ الزَّهْوِ عَلَیْهِ مُتَوَاضِعِینَ بَیْنَ یَدَیْه»؛[2]
روایت شده است؛ امام کاظم(ع) به مرد دهاتى بدقیافهاى رسید. به او سلام کرد و کنار او نشست و زمانى دراز با او به گفتوگو پرداخت.
سپس از او پرسید که آیا اگر نیازی داشته باشم، برایم انجام می دهی؟!
اطرافیان گفتند: اى پسر رسول خدا! آیا نزد چنین کسى مىنشینى، سپس با آنکه او به شما نیازمندتر است، خود را نیازمند او وانمود می کنی؟!
امام فرمود: «بندهاى است از بندگان خدا، و برادرى است به حکم کتاب خدا، و همسایهاى است در سرزمینهاى خدا، ما با او در بهترین پدر یعنى آدم(ع)، و نیکوترین دین، یعنى اسلام شریکیم، و چه بسا روزگار ما را نیز به او نیازمند کرده و اگر امروز به او فخر بفروشیم شاید روزی ناچار به کرنش در برابرش شویم».
نظرات