. کربلایی کاظم ساروقی (1300-1378ق)، مرد بی‌سوادی بود که بر اساس آنچه مشهور است، طی یک کرامت ویژه و به صورت ناگهانی حافظ قرآن شده است. او کشاورزی ساده و بی‌آلایش بود که ظاهراً به سبب حساسیت در پرداخت به موقع سهم فقرا (زکات) از محصولاتش، مورد عنایت قرار گرفته و به نحوی معجزه‌آسا حافظ کل قرآن شده بود به گونه‌ای که سوره‌های قرآن را نه تنها از ابتدا بلکه از انتهای آنها قرائت می‌کرد و در عین این‌که سواد خواندن و نوشتن نداشت کلمات قرآن را بی‌درنگ در لابلای دیگر متون تشخیص می‌داد. کربلایی کاظم به وسیله علما و بزرگان بسیاری مورد آزمایش قرار گرفت و حفظ شگفت‌آور وی از سوی آنها تأیید شد.[1]
2. اگر برخی از بزرگان سخنی در این زمینه به میان نیاورده‌اند، نه می‌تواند نشانگر نادرست بودن این گزارش بوده و نه می‌تواند بیانگر عدم اعتنای آنان به این مسئله باشد؛ چرا که ممکن است شرایط گفتن آن پیش نیامده و یا این‌که گفته شده ولی نقل نشده و به ما نرسیده است.
3. در همان زمان، از وجود این بزرگوار برای تبلیغ و اثبات حقانیت قرآن استفاده گردید. با این حال باید گفت؛ گرچه کرامات و نشانه‌های بسیاری در معرض دید افراد و جوامع قرار می‌گیرد و بسیاری از آنچه که ادعا شده نیز بر حق است، اما روش اندیشمندان دینی آن نبوده که بر اساس کرامات به تبلیغ دین بپردازند؛ چون با ترویج بیش از اندازه کرامات واقعی، زمینه برای سوء استفاده و ادعاهای دروغین نیز فراهم می‌شود.

---