لطفا صبرکنید
بازدید
25754
25754
آخرین بروزرسانی:
1394/09/22
کد سایت
fa66132
کد بایگانی
81076
نمایه
قرآن و صفت حکیم
طبقه بندی موضوعی
تفسیر
اصطلاحات
حکمت ، حکیم
گروه بندی اصطلاحات
سرفصلهای قرآنی
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
چرا قرآن به حکیم توصیف شده است؟
پرسش
در مورد حکیم بودن قرآن چه نکاتی را میشود مطرح نمود؟
پاسخ اجمالی
خداوند در آیات مختلف، از قرآن با صفت «حکیم» یاد میکند؛ مانند «وَ الْقُرْآنِ الْحَکیم»؛[1] «وَ الذِّکْرِ الْحَکِیمِ»،[2] «الْکِتابِ الْحَکیم».[3]
توصیف قرآن به حکیم بودن؛ میتواند اشاره به زوایای مختلف این کتاب آسمانی داشته باشد؛ به عنوان نمونه:
1. حکیم است؛ یعنی حکمت در آن تبلور یافته و مستقر شده، و حکمت عبارت است از معارف حقیقى و فروعات آن، از شرایع، عبرتها و موعظهها.[4]
2. قرآن از آن جهت حکیم است که آیاتش داراى چنان استحکام و نظمی است که هر گونه باطل و خرافه را از خود دور میسازد؛ جز حق نمیگوید و جز به راه حق دعوت نمیکند.[5]
3. کلامى است که از جانب حکیم مطلق نازل شده است.[6]
4. حکیم است به دلیل نبود اختلاف و تناقض میان آیاتش؛ محفوظ ماندن آن از هر گونه تغییر و تحریف.[7]
5. قرآن کتاب حکیم است؛ یعنی از جهت حلال و حرام و امر و نهی محکم است.[8]
توصیف قرآن به حکیم بودن؛ میتواند اشاره به زوایای مختلف این کتاب آسمانی داشته باشد؛ به عنوان نمونه:
1. حکیم است؛ یعنی حکمت در آن تبلور یافته و مستقر شده، و حکمت عبارت است از معارف حقیقى و فروعات آن، از شرایع، عبرتها و موعظهها.[4]
2. قرآن از آن جهت حکیم است که آیاتش داراى چنان استحکام و نظمی است که هر گونه باطل و خرافه را از خود دور میسازد؛ جز حق نمیگوید و جز به راه حق دعوت نمیکند.[5]
3. کلامى است که از جانب حکیم مطلق نازل شده است.[6]
4. حکیم است به دلیل نبود اختلاف و تناقض میان آیاتش؛ محفوظ ماندن آن از هر گونه تغییر و تحریف.[7]
5. قرآن کتاب حکیم است؛ یعنی از جهت حلال و حرام و امر و نهی محکم است.[8]
[1]. یس، 2.
[2]. آل عمران، 58.
[3]. یونس، 1.
[4]. طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 17، ص 62، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1417ق.
[5]. مکارم شیرازی، ناصر تفسیر نمونه، ج 8، ص 21، تهران، دار الکتب الاسلامیة، 1374ش.
[6]. کاشانى، ملا فتح الله تفسیر منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج 4، ص 35، تهران، کتابفروشى محمد حسن علمى، 1336ش.
[7]. حقى بروسوى، اسماعیل، تفسیر روح البیان، ج 7، ص 366، دارالفکر، بیروت، بىتا.
[8]. سمرقندى، نصر بن محمد بن احمد، بحرالعلوم، ج 3، 115، بیجا، بینا، بیتا.
نظرات