همان‌گونه که خداوند در تمام لحظات به همه مخلوقات توجه داشته و همه موجودات نزد خداوند حاضرند و حق تعالی، پروردگار همه است و در هر لحظه نعمت‌هایی را نسبت به میلیاردها تن هدیه کرده، و در همان لحظه، نعمت‌هایی را از میلیاردها فرد دیگر باز می‌گیرد، و هم نسبت به عده‌ای از بندگان راضی و خشنود بوده و در همان لحظه نسبت به عده‌ای دیگر خشمگین و ناراضی است، امامان معصوم(ع) نیز از آن‌جا که مظهر اسماء و صفات و به تعبیر قرآن کریم، خلیفه خداوند هستند، می‌توانند در یک لحظه نسبت به رفتار عده‌ای خوشحال بوده و در همان زمان به‌جهت رفتار عده‌ای دیگر غمگین و محزون شوند.[1] گرچه توضیح فلسفی این موضوع آن‌را باید در کتاب‌های فلسفی و حکمت متعالیه جستجو کرد.[2]
اما شاید بتوان برای تقریب به ذهن از مثال‌هایی مانند سیستم پشتیبانی کننده سایت‌های جستجوگر بهره جست؛ که در برابر میلیون‌ها درخواست متفاوت اما هم‌زمان، واکنش‌های مختلف و متناسبی ارائه می‌دهند. آیا برای خدا دشوار است که چنین امکانی که بشر نیز بدان دست یافته را در وجود برخی افراد برگزیده‌اش قرار دهد؟!