4001
شادی واقعی از دیدگاه یک فرد باایمان زمانی متصور است که او را یک گام به خدایش نزدیکتر کند. با این وجود، انسانها به دلیل حس فطری تنوعطلبی خویش میتوانند از لذتهای مجاز دنیوى بهرهمند و از آن شادمان شوند. این شادیها میتواند زمینهای برای افزایش نشاط معنوی افراد باایمان نیز ارزیابی شود.
از طرفی، باید دانست که برخی شادیهای سطحی و ظاهری که ناشی از رفتارهای غیرمنطقی و غیراخلاقی است مورد پذیرش اسلام نیست.
به این نکته نیز باید توجه داشت که این اصلی منطقی و پذیرفته شده در تمام نظامهای متمدن است که نباید به بهانۀ شاد بودن هر رفتار غیر مجازی را مرتکب شد، با این تفاوت که شاید محدودۀ رفتارهای مجاز و غیرمجاز دارای برخی تفاوتها باشد.
بنابر این، از نظر اسلام، شادی مطلوب، زمانی است که در مسیر سعادت انسان باشد؛ یعنی اگر شادیهای دنیایی انسان در راستای کمک به شادی آخرت او باشد، بسیار پسندیده و مطلوب است؛ زیرا انسانی که افسردگی مطلق داشته باشد، به دنبال هیچ کاری نمیرود، حتی به عبادت هم نمیپردازد. اما گاهی بعضی از شادیها در دنیا مورد نهی قرار گرفته است و آن زمانی است که شادی و خوشحالی دنیایی انسان را از توجه به سعادت و آخرتش باز داشته و به صورت یک حالت افراطی تبدیل شود.