اگر موسیقی از نوعی باشد که در عرف مسلمانان در مجالس لهو و لعب و گناه استفاده می شود، حرام است و خواندن و گوش دادن به آن جایز نیست، اعم از این که توسط مرد خوانده شود یا توسط زن، چه به طور مستقیم باشد، چه از طریق نوار یا غیر آن، چه تنها در خانه گوش داده شود، یا در حضور دیگران، چه در او تأثیر داشته باشد چه نداشته باشد. این حرمت از احکام ثابت فقه شیعه است و تا زمانی که عنوان مذکور بر آن صدق می کند، حکم آن حرمت و وجوب اجتناب است و به هیج بهانه ای؛ مثل هیجان و سر حال شدن برای کار و غیر آن حرمتش برطرف نمی شود. ^[1]

برای آگاهی از ادله حرمت موسیقی و   حکمت های این حکم، نک: پاسخ 932 (سایت: 1004) .

در عین حال سؤال شما به دفاتر مراجع ارسال گردید و جواب زیر دریافت گردید:

دفتر حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی):

به طور کلى اگر موسیقى از نوع لهوى مطرب متناسب با مجالس گناه و معصیت باشد، حرام است و صداى زن نیز اگر به صورت غنا باشد و یا گوش دادن به صداى او به قصد لذت و ریبه باشد و یا مفسده‏اى بر آن مترتّب گردد، جایز نیست.

دفتر حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مدظله العالی):

اگر مناسب مجالس لهو و لعب باشد حرام است؛ یعنی معیار در حرمت آن است که متناسب با مجالس لهو و لعب باشد.

دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدظله العالی):

جایز نیست.

برای توضیح بیشتر مراجعه شود به پاسخ های شماره 1078 (سایت: 1256) و 2832 (سایت: 3064) .