در خصوص مستحب بودن خریدن قبر[1] قبل از مرگ، روایتی را که چنین سفارشی در آن وجود داشته باشد نیافتیم،[2] اما در مورد خرید کفن روایاتی وجود دارد. با توجه به این‌که یکی از فواید خرید کفن قبل از مرگ آن است که انسان‌ها از غفلت خارج شوند،[3] می‌توان گفت که خرید قبر نیز از همین نگاه می‌تواند دارای اجر و پاداش باشد و از جهت عقلی، امری پسندیده ارزیابی شود.[4] از این رو گروهی از فقیهان گفته‌اند که سزاوار است مؤمن در حال حیات، مکانى را براى قبر خود تهیّه کند و در آن قرآن بخواند.[5] و برخی از فقها این را شیوه انسان‌های صالح و نیکوکار می‌دانند.[6] ولی به هر حال؛ استحباب شرعی آن (به عنوان یکی از احکام پنج‌گانه) تکلیفی معلوم نیست.[7]
اما دلیل این‌که مسئله خرید قبر در روایات نیامده است، شاید آن باشد که زمان‌های گذشته، کفن ارزش‌مند بود، اما در بیشتر موارد، زمین قبر، چیز ارزش‌مندی نبود که هزینه‌ای برای فرد و یا بستگانش داشته و خرید و فروش آن رایج شود، بلکه مردم به صورت رایگان، مردگان را در یکی از گورستان‌ها، باغات و دیگر مناطق پیرامونی محل زندگی خود دفن می‌کردند، مگر این‌که شخصی تصمیم داشته باشد که با خرید زمینی، گورستانی را ایجاد کرده و یا بر مساحت آن بیفزاید و یا آن‌که زمینی دارای قیمت را برای دفن خویش در نظر بگیرد:
1. حضرت ابراهیم(ع) از عفرون بن صوحار حیثی مکانی را به چهارصد درهم خرید و ساره را در آن‌جا دفن کرد.[8]
2. عثمان، منطقه «حشّ کوکب‏»[9] را خرید و بر بقیع اضافه کرد.[10]
3. عمر بن عبدالعزیز پیش از آن‌که بمیرد جاى قبر خود را به ده دینار خرید.[11]
در نهایت باید به این نکته توجه داشت که خرید قبر - حتی با پرداخت قیمتی قابل توجه - زمانی پسندیده است که انسان را به یاد مرگ و معاد انداخته و در تهذیب نفس او تأثیرگذار باشد، و گرنه اگر تهیه قبر در منطقه‌ای خاص و یا در بارگاهی خانوادگی که نشانی از اشرافیت داشته و نوعی تظاهر به ثروت و جایگاه به شمار آید، نه تنها پسندیده نیست، بلکه گویا پرده غفلت را ضخیم‌تر می‌کند که در همین راستا و بر اساس یکی از تفسیرها، خداوند متعال در ابتدای سوره تکاثر، فخرفروشی در مورد قبرها و مردگان را مورد نکوهش قرار داده است. [12]

---