لطفا صبرکنید
بازدید
13137
13137
آخرین بروزرسانی:
1397/03/05
کد سایت
fa82527
کد بایگانی
100381
نمایه
خواص برگ چغندر
طبقه بندی موضوعی
حدیث|بیشتر بدانیم
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
آیا در روایات به خواص چغندر اشاره شده است؟ آیا خداوند، جذام را با خوردن برگ چغندر و کندن رگ‌ها توسط یهود از آنها دور کرد؟
پرسش
آیا در روایتی اشاره شده است که ریشه چغندر خاصیتی ندارد، و تمام خواصش در برگ آن وجود دارد؟ آیا خداوند، جذام را با خوردن برگ چغندر و کندن رگ‌ها توسط یهود از آنها دور کرد؟
پاسخ اجمالی
الف. چغندر به عربی، یکی از معانی «السِّلْق»[1] -به کسر سین و سکون لام- است. در طب سنتی، استفاده از برگ آن برای بهبود بیماری سفارش شده است، اما خوردن خود چغندر به جهت طبع سودایی توصیه نشده است، و شاید روایاتی که در آنها به صورت مطلق از چغندر تعریف شده، با روایتی که تنها توصیه به خوردن برگ آن شده مقیّد شود.
امام رضا(ع) می‌فرماید: «أَطْعِمُوا مَرْضَاکُمُ السِّلْقَ یَعْنِی وَرَقَهُ فَإِنَّ فِیهِ شِفَاءً وَ لَا دَاءَ مَعَهُ وَ لَا غَائِلَةَ لَهُ وَ یُهْدِئُ نَوْمَ الْمَرِیضِ وَ اجْتَنِبُوا أَصْلَهُ فَإِنَّهُ یُهَیِّجُ السَّوْدَاءَ»؛[2] به بیماران خود چغندر که منظور برگ آن است بخورانید؛ زیرا در آن شفا است و ضرری ندارد و خواب بیمار را آرامش می‌دهد. و از خود چغندر دوری نمایید؛ زیرا سوداء را بیفزاید.
این روایت از نظر سند صحیح بوده و مشکلی ندارد.[3]
امام صادق(ع) نیز فرمود: «أَکْلُ السِّلْقِ یُؤَمِّنُ مِنَ الْجُذَامِ»؛[4] خوردن چغندر موجب ایمنى از جُذام است.
ب. در روایتی از امام صادق(ع) چنین نقل شده است که؛ «انَّ اللهَ تَعَالَى رَفَعَ عَنِ الْیَهُودِ الْجُذَامَ بِأَکْلِهِمُ السِّلْقَ وَ قَلْعِهِمُ الْعُرُوقَ»؛[5] خداوند، جذام را با خوردن چغندر و رگ زدن از یهود برداشت.
این روایت از جهت سندی به دو دلیل ضعیف است: 1. مرفوع است؛ روایت مرفوع یعنی یک یا بیشتر از یک راوی آن، از سند افتاده باشد، با تصریح به لفظ رفع.[6]
2. حسن بن علی بن أبی عثمان که در سند این روایت آمده، ضعیف و محکوم به غلوّ است.[7]
اما با وجود ضعف این روایت از جهت سندی، روایات صحیح و معتبری نیز درباره فواید چغندر وجود دارند.[8]
امام رضا(ع) می‌فرماید: «أَطْعِمُوا مَرْضَاکُمُ السِّلْقَ یَعْنِی وَرَقَهُ فَإِنَّ فِیهِ شِفَاءً وَ لَا دَاءَ مَعَهُ وَ لَا غَائِلَةَ لَهُ وَ یُهْدِئُ نَوْمَ الْمَرِیضِ وَ اجْتَنِبُوا أَصْلَهُ فَإِنَّهُ یُهَیِّجُ السَّوْدَاءَ»؛[2] به بیماران خود چغندر که منظور برگ آن است بخورانید؛ زیرا در آن شفا است و ضرری ندارد و خواب بیمار را آرامش می‌دهد. و از خود چغندر دوری نمایید؛ زیرا سوداء را بیفزاید.
این روایت از نظر سند صحیح بوده و مشکلی ندارد.[3]
امام صادق(ع) نیز فرمود: «أَکْلُ السِّلْقِ یُؤَمِّنُ مِنَ الْجُذَامِ»؛[4] خوردن چغندر موجب ایمنى از جُذام است.
ب. در روایتی از امام صادق(ع) چنین نقل شده است که؛ «انَّ اللهَ تَعَالَى رَفَعَ عَنِ الْیَهُودِ الْجُذَامَ بِأَکْلِهِمُ السِّلْقَ وَ قَلْعِهِمُ الْعُرُوقَ»؛[5] خداوند، جذام را با خوردن چغندر و رگ زدن از یهود برداشت.
این روایت از جهت سندی به دو دلیل ضعیف است: 1. مرفوع است؛ روایت مرفوع یعنی یک یا بیشتر از یک راوی آن، از سند افتاده باشد، با تصریح به لفظ رفع.[6]
2. حسن بن علی بن أبی عثمان که در سند این روایت آمده، ضعیف و محکوم به غلوّ است.[7]
اما با وجود ضعف این روایت از جهت سندی، روایات صحیح و معتبری نیز درباره فواید چغندر وجود دارند.[8]
[1]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 10، ص 162، بیروت، دار صادر، چاپ سوم، 1414ق.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 6، ص 369، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[3]. مجلسی، محمد باقر، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، محقق، مصحح، رسولی، سید هاشم، ج 22، ص 213، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1404ق.
[4]. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 181، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، 1412ق.
[5]. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، محدث، جلال الدین، ج 2، ص 519، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق؛ الکافی، ج 6، ص 369.
[6]. سند روایت این‌گونه است: «عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ أَبِی عُثْمَانَ رَفَعَهُ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللهِ(ع)...».
[7]. «ضعیف جدا، رمی بالغلو»؛ طوسى، محمد بن حسن، رجال الطوسی(الأبواب)، ص 375، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، چاپ سوم، 1373ش؛ کشی، محمد بن عمر، إختیار معرفة الرجال، ص 571، مؤسسه نشر دانشگاه مشهد، چاپ اول، 1409ق؛ نجاشی، احمد بن على، فهرست أسماء مصنفی الشیعة، ص 61، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، چاپ ششم، 1365ش.
[8]. ر. ک: الکافی، ج 6، ص 369.
نظرات
