تعریف جن
شناخت حقیقت اشیا و آگاهی بر جنس و فصل واقعی آنها اگر غیر ممکن نباشد، بسیار دشوار است؛ زیرا جنس و فصل دو جزء جوهری اشیا هستند، در حالی‌که شناخت ما غالباً از طریق حواس ظاهری صورت می‌گیرد و حواس ظاهری نیز توان ادراک عوارض اشیا را دارند؛ از این‌رو غالباً در تعاریف عوارض عام را به جای جنس، و عوارض مختصه را به جای فصل قرار می‌دهند. البته از آن‌جا که اعراض بدون جوهر قابل تحقق نیستند، عقل به صورت کلی حکم می‌کند که در ورای این عوارض، جواهری وجود دارند.[1] باید در نظر داشت مشکلی که بیان شد مربوط به موجوداتی است که محسوس و قابل مشاهده هستند؛ بنابراین در مورد موجوداتی مانند جن که نام آن حکایت از مخفی و غیر مشاهد و محسوس بودن است،[2] مشکل دو چندان خواهد بود؛ به جهت مشکل بودن شناخت جنس و فصل جن، اندیشمندان و فیلسوفان تعریف‌های متعددی از جن ارائه کردند:
1. حکیم فارابی در تعریف جن گفت: جن موجود زنده‌ای است که ناطق و مردنی نیست.[3]
2. ابوعلی سینا جن را چنین تعریف کرد: جن حیوانی است از جنس هوا که ناطق است و دارای جرم شفاف است و می‌تواند به شکل‌های مختلف در آید.[4]
3. جن جسم آتشینی است که به اشکال مختلف در می‌آید.[5]
4. جن نه از اجسام حسی است و نه حلول کننده در اجسام است، بلکه جوهر غیر قابل تجزیه و قائم به ذات است.[6]
5. بعضى گمان کرده‏اند جنّ عبارت از ارواح مجرّدى است که بین خدا و انسان قرار دارد.[7]
6. جنّ عبارت از ارواح نازل‏تر از فرشتگان است؛ یعنى از عقول مفارق و نفوس فلکى عالى است.[8]
7. برخی گفته‏اند: عاقلان سه گروه‏اند: فرشتگان، جن، انسان. فرشتگان از نور آفریده شده‏اند، انسان از گل و جن از آتش.[9]
8. پاره‌ای بر این باورند که جن داراى چهار نوع مختلف است: عنصرى، آتشى، هوائى، خاکى.[10]
9. جن بر دو گونه است: یکى جن تمام روحانى که از حواس پنهان است و در مقابل انس قرار دارد و بنابر این شامل فرشتگان و شیاطین مى‏شود. دوم جنى که بخشى از آن روحانى است.[11]
10. میرداماد می‌گوید: «به اعتقاد حکمای اسلام، جن نه جسم است و نه جسمانی، بلکه موجودی مجرد و مخالف با ماهیت نفوس بشری است که به پیکری آتشی و هوایی تعلق می‌گیرد، و قدرت بر تصرف در این عالم را دارد.[12]
11. صدر المتألهین بر این باور است که جن نفوسی هستند که به اجرامی تعلق دارند که عنصر هوا و آتش یا دود بر آن غلبه دارد و علوم و ادراکات آنها از جنس علوم و ادراک وهمی انسان است.[13]
جمع بندی
ملا صدرا در یک جمع‌بندی می‌گوید: همه‌ی حکیمان بر این اتفاق دارند که جنس جن از اجسام کثیف و دارای جرم که مثل انسان و حیوان باشد نیست. و در مجموع می‌توان گفت دو نظریه در مورد جنس و فصل جن وجود دارد:
الف) جن از اجسام هوائی است که می‌تواند به اشکال مختلف در آید و دارای عقل و فهم است و قدرت بر انجام کارهای سخت دارد.
ب) جن موجود مجرد است. البته از آن‌جا که مجردات انواع و اقسامی دارند، جن در مرتبه دهم مجردات است که به آنها ارواح سفلیه می‌گویند که در اجسام جمادی و نباتی و حیوانی که در این عالم وجود دارند، تصرف می‌کنند.[14]
گفتنی است که ابن سینا معتقد است؛ جن حیوانی است از جنس هوا که ناطق است .... بنابر این تعریف، انسان و جن از نظر جنس و فصل متحد خواهند بود؛ چون حیوان و ناطق در تعریف هر دو اخذ شده است؛ در این صورت برای تمایز جوهری بین انسان و جن به مشکل بر می‌خوریم؛ برای حل این مشکل با بهره‌گیری از سخن صدر المتألهین که گفته بود علوم و ادراکات جنیان از جنس علوم و ادراک وهمی انسان است،[15] می‌توان گفت فصل ممیز انسان و جن در این است که انسان قدرت بر ادراکات کلی و عقلی دارد، ولی سقف ادراک جن وهم است.
توضیح این‌که، مقصود از ناطق در این تعاریف قدرت بر فهم و ادراک است؛ فهم و ادراک مفهوم گسترده دارد و دارای شدت و ضعف است؛ از مرتبه‌ی پایین در جمادات و نباتات شروع می‌شود تا به بالاترین مرتبه، یعنی مرتبه‌ی ادراکات عقلی و مفاهیم کلی عقلی می‌رسد. قدرت بر ادراکات مفاهیم کلی عقلی مخصوص انسان است؛ و سقف ادراک اجنه، وهم است و قدرت ادراک عقلی ندارند.
اما این پرسش که آیا شیطنت می‌تواند فصل گروهی از جن باشد که نوع آن در ابتدای خلقت با این فصل تحصل پیدا کرده باشد؟
باید گفت شناخت انواع و اصناف جن نیز دشوار است؛[16] اما شاید بتوان گفت هر چند جنیان دارای انواع و اصناف مختلف هستند، ولی خیر و شر(بد یا خوب بودن) آنها نیز به اراده و اختیارشان[17] بر می‌گردد نه به نوع و جنس آنان.[18]