در منابع روایی و تاریخی گزارش‌هایی وجود دارد که بیان‌گر نقش تأثیرگذار محبت امام علی(ع) در زندگی دوستان حضرتشان است. مانند گزارشی که دیلمی(از نویسندگان قرن نهم) از اعمش نقل کرده است:

«روزی در شهر مدینه کنیز سیاه‌پوست نابینایی را دیدم که به دیگران آب می‌داد و می‌گفت: با نیّت دوستی امام علی(ع) این آب را بنوشید، مدتی گذشت تا او را در شهر مکه دیدم که می‌گفت: به نیت دوستی با کسی که بینایی‌ام را به من برگرداند، آب را بنوشید. به او گفتم: تو در مدینه نابینا بودی، اما اکنون چشمانت بینا شده، داستانت چیست؟! کنیز پاسخ داد: شخصی نزدم آمد و به من گفت: تو پیرو علی بن ابی طالب(ع) و دوستدار او هستی؟ من نیز پاسخ مثبت دادم. او از خدا خواست که اگر در ادعایم راستگو باشم، بینایی‌ام را به من بازگرداند. خدا نیز مرا بینا کرد. از آن فرد ناشناس پرسیدم که تو کیستی؟ او گفت: من خضرم و خود را در شمار پیروان علی(ع) می‌دانم».[1]

در این نوع گزارش‌ها معمولاً سند ذکر نشده، و یکی از ملاک‌های پذیرش و یا عدم پذیرش آنها اعتبار کتابی است که آن‌را نقل کرده است. و دیگر آن‌که مخالف اصول و آموزه‌های دینی دیگر نباشد. با توجه به این دو نکته و هم‌چنین وجود گزارش‌های مشابهی در تأثیرگذاری محبت اهل‌بیت(ع)، این گزارش - حتی اگر قطعی نباشد - قابل پذیرش است.[2]

[1]. دیلمی، حسن بن محمد، غرر الأخبار و درر الآثار فی مناقب أبی الأئمة الأطهار(ع)، محقق، مصحح، ضیغم، اسماعیل، ص 87، قم، دلیل ما، چاپ اول، 1427ق.

[2]. «اثر دوستی با دوستان امامان معصوم(ع) و دشمنی با دشمنانشان»، 55895؛ «اطاعت و دوستی امامان معصوم(ع)»، 43532؛ « از بین رفتن گناهان با دوستی امام علی(ع)»، 34948؛ «دوستی شیطان نسبت به امام علی (ع)»، 16436؛ «راه های دست یابی محبت اهل بیت(ع)»، 25436؛ «دوستی کبوتر صحرایی با ائمه اطهار(ع)»، 96080؛ «مهم ترین پرسش روز قیامت به اعتقاد شیعیان»، 7490.