در مورد گناه بودن چنین ارتباطاتی باید گفت که بر اساس موازین اسلامی، پسر و دختر تا زمانی که به عقد همدیگر در نیامده اند، نامحرم بوده و هرگونه لذت بردن از یکدیگر حتی اگر با نگاه کردن و یا صحبت کردن باشد حرام و گناه است، حتی اگر این ارتباطی که از طریق گفتگو، دیدن و ... به وجود آمده، منجر به خروج منی و جنابت نشود.

در طرف مقابل، نگاه کردن به صورت و دستهای زن و گفتگوی با آنان، اگر به قصد لذت جنسی نباشد اشکالی ندارد.

اما پاسخ بخش بعدی پرسشتان، یعنی بطلان روزه، آن است که شهوانی شدن در برخورد با نامحرم اگر بدون خروج منی باشد، گرچه گناه است، اما به خودی خود موجب بطلان روزه نخواهد شد، اما در صورتی که منی خارج شود، دو وجه را می توان تصور کرد:

اول: اگر نگاه کردن او به قصد انزال بوده و یا مى‏دانسته که اگر به آن منظره نگاه کند، جنب مى‏شود و یا عادت او بر این بوده است و در عین حال عمداً نگاه کرده و جنب شده، حکم جنابت عمدى را دارد یعنى هم قضاء بر عهده او مى‏باشد و هم کفّاره.[1]

دوم: در صورتی که خروج منى بر اثر صحبت با یک زن جزء عادت‏هاى قبلى فرد نبوده و صحبت و نگاه کردن به او هم بدون قصد لذت و ریبه بوده و در عین حال بطور غیر ارادى منى از او خارج شده است، موجب بطلان روزه نمى‏شود و چیزى هم بر اثر آن بر شما واجب نیست.[2]