دعای فرد هم برای خودش و هم برای دوستانش در معرض اجابت است، اما در بیشتر موارد، دعای فرد برای دیگران از اخلاص بیشتری نسبت به دعای همان فرد برای خویشتن برخوردار است و به همین دلیل امکان استجابت آن بیشتر خواهد شد. از این‌رو؛ از آنان می‌خواهیم برایمان دعا کنند.
شاید روایت ذیل نیز به نوعی ناظر به همین مطلب باشد:
خداوند به حضرت موسی(ع) الهام کرد که؛ «مرا با زبانی بخوان که توسط آن زبان گناهی انجام نداده‌ای!» موسی(ع) عرضه داشت: از کجا چنین زبانی به دست آورم؟!
پروردگار فرمود: «مرا با زبان دیگران بخوان».[1]
به عبارت دیگر؛ من اگر برای خودم دعا کنم، وسیله دعای من همان وسیله‌ای است که خود با استفاده از آن، گناهانی را انجام داده‌ام، اما اگر زبان دیگران را واسطه در دعای خویش کنم، با زبانی به درگاه پروردگار دست به دعا گشوده‌ام که آن زبان، وسیله‌ای نبوده که من با استفاده از آن، گناهی مرتکب شده باشم، (گرچه خود صاحب زبان شاید گناهانی با استفاده از آن انجام داده باشد).

---