بر اساس عقیده‏ قطعى شیعه، پیامبران و امامان معصوم(ع) در قله‏ دانش و حکمت و معرفت قرار داشته و علمی که خداوند به آنان عطا کرده است، از علم تمام مردم بالاتر است و هیچ‌یک از مردم را یاراى درک مقام برتر علمى آنان نیست. بنابراین، تردیدی نیست آنچه بشر با دانش ناقص خویش به دست آورده فراتر از دانش پروردگار نیست که خداوند آن‌را در اختیار معصومان(ع) قرار داده است. بر همین اساس، دانش‌های امروزین نیز در حیطه دانشی آن بزرگواران است.
به فرموده‏ امام على(ع) سیلاب دانش از آنان سرازیر بوده و هیچ پرنده بلند پروازى به بلنداى قله‏ علم و کمال آنان نتواند برسد.[1] از آن‌جا که در گفتمان امامت، امام وظیفه و مسئولیت خطیر حفاظت از کیان دین و شریعت و تبیین احکام الهى و هدایت و اصلاح امر مردم را بر عهده دارد، این اقتضا مى‏کند که آگاهى او از دین کامل و بی‌نقص بوده و در هیچ مسئله‌اى نیازمند به هدایت و تعلیم دیگران نباشد. در غیر این صورت، نقش هدایت‌گرى مطلق امام معصوم(ع) محل تردید قرار خواهد گرفت. به این جهت، در ذیل برخى روایات «حدیث ثقلین» از اعلمیت اهل بیت(ع) سخن به میان آمده و گفته شده: «هرگز بر آنان پیشى نگیرید که به هلاکت افتید و به ایشان تعلیم ندهید که آنان از شما داناترند».[2] در روایات بسیارى از ائمه‏ اطهار(ع) آن بزرگواران، مخزن علم و محل اسرار الهى، راسخان در قرآن، و معادن و سرچشمه‏هاى دانش و حکمت، زنده کننده‏ علم و میراننده‏ جهل و وارثان انبیاء و مانند آن لقب گرفته‌اند. برای نمونه برخی از روایات که دلالت بر علم بی‌پایان معصومان(ع) می‌کند، بیان می‌شود:
1. سدیر گوید: به امام باقر(ع) گفتم: قربانت! شما چه سمتى دارید؟ امام(ع) فرمود: «ما خزانه‌دار علم خدائیم، ما مترجم وحى خدائیم و ما حجت رسائیم بر هرکه در زیر آسمان و روى زمین است».[3]
2. امام صادق (ع) می‌فرماید: «ما اهل بیت(ع) ولىّ امر (امامت و خلافت)[4] خدا و گنجینه علم خدا و صندوق وحى خدا هستیم».[5]

---