لطفا صبرکنید
273640
- اشتراک گذاری
" آشامیدن شراب حرام و در بعضى از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسى آنرا حلال بداند، در صورتى که ملتفت باشد که لازمهی حلال دانستن آن، تکذیب خدا و پیامبر(ص)میباشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق(ع) روایت شده است: شراب ریشهی بدیها و منشأ گناهان است؛ کسى که شراب میخورد، عقل خود را از دست میدهد و در آن موقع خدا را نمیشناسد؛ از هیچ گناهى باک ندارد و احترام هیچکس را نگه نمیدارد؛ حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمیکند و از زشتیهاى آشکار رو نمیگرداند و روح ایمان و خدا شناسى از بدن او بیرون میرود و روح ناقص خبیثى که از رحمت خدا دور است در او میماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنان، او را لعنت میکنند و تا چهل روز نماز او قبول نمیشود و روز قیامت روى او سیاه است و زبان از دهانش بیرون میآید و آب دهان او به سینهاش میریزد و فریاد تشنگى او بلند است".[1]
البته گفتنى است عدم قبول نماز به معناى عدم صحت نماز نیست و منظور از عدم قبول، محرومیت از درجات بهشت است. چنین شخصی بعد از حالت مستى باید نمازش را به جا آورد.[2] و اگر بعد از دو ساعت حالت مستی نداشته باشد و بعد از طهارت بدن و لباسش از نجاست شراب، میتواند نماز بخواند.
نمایه های مربوط:
سوال 5206 (سایت: 5605) توبه از مصرف الکل.
سؤال 3192 (سایت: 3444) توبه از گناه.
سؤال 3704 (سایت: 3955) توبه از گناه و محبوب خدا شدن.