در منابع تاریخی گزارش شده است شعيا بن امصيا، (اموص)،‏ (راموص)، یکی از پیامبران الهی از نسل حضرت سلیمان(ع) بود که در بيت‌ المقدس زندگی می‌کرد. یکی از دلایل پیامبر بودن شعیا، دعای امام صادق(ع) در نیمه ماه رجب است که از او به عنوان یکی از پیامبران الهی یاد می‌کند و بر او درود می‌فرستد: «اللَّهُمَ‏ صَلِّ‏ عَلَى‏ هَابِیلَ‏ وَ شَیْثٍ‏ وَ إِدْرِیسَ‏ ... و شَعْيَا». هم‌چنین روایت است که امام رضا(ع) در مناظره‌ با «رأس الجالوت»، از شعیا(ع) به عنوان پیامبر یاد می‌کند و سخن او را برای اثبات حقانیت پیامبر اسلام(ص) شاهد قرار می‌دهد. و آنها نیز کلام امام(ع) را قبول می‌کنند. شعیای نبی بعد از حضرت یونس و دانیال(ع) و ‏قبل از حضرت زکریا و یحیی(ع) زندگی می‌کرد. رسالت شعیا تبلیغ دین موسی(ع) بود و بنی‌اسرائیل را به دین ایشان دعوت می‌کرد.