حضرت لوط(ع)، یکی از پیامبران بزرگ و معاصر با حضرت ابراهیم(ع) بود. نام این پیامبر 27 بار در قرآن مجید ذکر شده است. وی بر شريعت ابراهيم(ع) بوده، و اولین فردی بود که به آن‌حضرت ایمان آورد. در نسبت حضرت لوط(ع) با حضرت ابراهیم(ع) اختلاف است؛ برخی معتقدند وی برادرزاده ابراهیم(ع) بود. بعضی می‌گویند خواهر زاده، و عده‌ای بر آنند که لوط پسر خاله ابراهیم(ع) بود. نام پدر لوط «هاران بن تارخ(تارح)» و نام مادرش «ورقه» یا «رقیه» دختر «لاحج» بود. لوط(ع) پس از هجرت از سرزمین بابِل به همراه ابراهیم، سی سال در ميان قوم خود، سكونت داشت، و پيوسته ايشان را به خدا و ايمان به او و پيروى از فرامينش دعوت می‌كرد و از انجام فواحش بازشان می‌داشت، اما با اصرار قومش بر گناهان، عذاب الهی دامنگیرشان شده و شهرشان واژگون و ساکنانش - جز لوط و مؤمنان - نابود شدند.