واژه شهید، صیغه مبالغه‌ای از ریشه «شهد» و به معنای «گواه بر هر چیز» می‌باشد. خدا در قرآن کریم بارها از این واژه به عنوان نام و صفتی برای خود یاد کرده است و در ضمن آن را مقامی برای برخی اولیای الهی دانسته است، مانند مجاهدانی که برای اعتلای آرمان‌‌های الهی نبرد کرده، و در این راه کشته شده‌اند که جایگاهشان در عالی‌ترین درجات بهشت است. رسیدن به چنین مقام والایی، آرزوی هر مسلمانی است. اولیای الهی بویژه در دعاها و مناجات خود با پروردگار درخواست رسیدن به چنین جایگاهی را داشتند. از این رو به کشته‌شدن در راه خدا شهادت می‌گویند. البته در نگاهی عمومی‌تر، شهادت به معنای هر نوع گواهی‌دادن نیز گفته شده و به هر فرد گواهی‌دهنده‌ای نیز «شاهد» گفته می‌شود.