«تدبیر» یکی از مشتقات ریشه «دَبَرَ» بوده و در لغت به معنای انديشيدن و عاقبت‌بينى در كارها و امور است، که به تنظیم و اداره کردن و مدیریت، توسعه‌ی معنایی داده شده است. مقصود از اصطلاح «تدبیر منزل» نیز برگرفته از همین معنا است.

تدبیر منزل، از اقسام حکمت عملی در فلسفه مشاء است و موضوع آن چگونگی اداره منزل و مشارکت با همسر، فرزند، بندگان و خدمت‌کاران برای تنظیم امور منزل است. از تدبیر منزل، به «حکمت منزلی» نیز تعبیر شده است. برخی از مباحث تدبیر منزل در احادیث پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) نیز یافت می‌شود.