17706
یکی از واژههای پرکاربرد در قرآن کریم واژهی «فضل» است که در لغت به معنای زیاده از حد میانه است و به هر بخششی که دادن آن واجب نیست، «فضل» گفته میشود.
در همین راستا فضل که از اوصاف الهی میباشد، بر اساس لطف و کَرَم نسبت به بندگان است، نه آنچه بندگان شایستگی آن را دارند.
واژههای مشتق از ریشه «فضل» در قرآن کریم،هم در بخششهای مادی و هم معنوی، و به معنای برتری و فضیلت آمده است:
«وَ اللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلى بَعْضٍ فِي الرِّزْق...»؛(خدا روزى بعضى از شما را از بعضى ديگر افزون كرده است).
«فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدينَ عَلَى الْقاعِدينَ أَجْراً عَظيما»؛(جهادكنندگان را بر آنها كه از جهاد سر میتابند به مزدى بزرگ برترى داد).
«تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى بَعْض...»؛(اين پيامبران بعضى از ايشان را بر بعض ديگر برترى داديم).
و ...
در جوامع اسلامی، افرادی که از دانش و تقوای بیشتری برخوردارند به عنوان افرادی بافضیلت شناخته میشوند.