«حج» در لغت، قصد كردن چيزى را گويند. و در اصطلاح شرعی، حج عبادت مخصوصى است كه در زمان و مكان معين، و به شكل خاصى، در جوار بيت ‏الله الحرام به منظور اطاعت و تقرّب به خدا انجام می‌شود.

شیوه انجام حجِّ مسلمانان، با مناسکی؛ مانند: «طواف»، «سعی»، «قربانی» و «رمی شیطان» همراه است که به زمان سرسلسله پیامبرانِ حنیف، حضرت ابراهیم(ع) باز می‌گردد. همان‌گونه که به طور قطع، بنیان‌گذار اعلان حج به عنوان یک عبادت عمومی نیز، آن‌حضرت بود.

وجوب حج شروطی دارد که یکی از آنها استطاعت است؛ یعنی تا زمانی که شخص توانایی رفتن به حج برایش حاصل نشود، حج بر او واجب نمی‌گردد. استطاعت نیز اقسامی دارد.

با توجه به محل زندگی افراد، حج  بر سه گونه است: «حج تمتّع»، «حج قِران» و «حج اِفراد». «حج تمتّع»، وظیفه‌ی کسانى است که فاصله آنها از شهر مکه شانزده فرسخ و بیشتر باشد، و «حج قِران» و «حج اِفراد»، وظیفه‌ی آنانی است که فاصله‌ آنها از شهر مکه کمتر از شانزده فرسخ است. زمان انجام اعمال حج از نهم تا دوازدهم ماه ذی الحجه است. حج اعمال خاصی دارد که از جمله‌ی آنها، پوشیدن لباس احرام، طواف، قربانی کردن، رمی جمرات و ... است که در روایات و فقه اسلامی بدان پرداخت شده است و در همین پایگاه نیز به پرسش‌های فراوانی در ارتباط با احکام حج پاسخ داده شده است.