1. گزارشی در قرآن کریم وجود دارد که بر اساس آن، جنیان به قرائت قرآن گوش فرا می‌دادند:
«قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقالُوا إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً»؛[1] بگو به من وحى شده که گروهی از جنّیان گوش فرا داده‌ و به دنبال آٔن گفته‌اند که ما سخن شگفت‌آوری به نام قرآن شنیده‌ایم.
تعبیر «أُوحِیَ إِلَیَّ»(به من وحى شده) نشان می‌دهد که پیامبر(ص) دست کم در این ماجرا شخصاً افراد جن را مشاهده نکرده، بلکه از طریق وحى به قرآن شنیدن آنان آگاه شده‌اند. در ضمن، این آیه به خوبى نشان می‌دهد که طایفه «جن» داراى عقل و شعور و فهم و درک هستند.[2] چنان‌که در آیه‌ای دیگر به برخورداری جنیان از ابزار فهم و درک چنین آمده است: «به یقین، گروه بسیارى از جن و انس را براى دوزخ آفریدیم آنها دل‌هایى دارند که با آن [اندیشه نمی‌کنند، و] نمی‌فهمند و چشمانى که با آن نمی‌بینند و گوش‌هایى که با آن نمی‌شنوند آنها همچون چهارپایانند، بلکه گمراه‌تر! اینان همان غافلانند [چرا که با داشتن همه‌گونه امکانات هدایت، باز هم گمراهند]».[3]
همچنین روایتی از رسول خدا(ص) به این موضوع اشاره می‌کند که جسم برخی از گروه‌های جنیان مانند آدمیان است.[4] همچنین بر اساس آیات قرآن کریم، جنّیان به زبان انسان‌ها آشنا بوده و آن‌را می‌فهمند:
«گفتند: اى قوم ما! ما کتابى را شنیدیم که بعد از موسى نازل شده، هماهنگ با مطالب آن کتاب بوده و هدایتگر خلائق  به سوى حقّ و راه راست است».[5] در این زمینه باید گفت که اگر جنّیان به زبان انسان‌ها آشنا نبودند، نمی‌توانستند به‌سوى قوم خود بازگردند و آنان را براساس محتوای قرآن، اندرز بدهند.
بنابر آنچه گفته شد، جنّینان نیز مانند انسان‌ها دارای ابزارهای احساس‌گری؛ مانند قلب و چشم و گوش و فهم هستند، اما کیفیتشان چگونه است، چیزی در منابع اسلامی نیافتیم.
2. اما در پاسخ به این سؤال که آیا پیامبر انسان‌ها، پیامبر جنّیان هم هست، باید گفت: برای جنیان دو مقطع زمانی قابل تصور است؛ قبل از خلقت بشر و بعد از خلقت بشر!
آنچه از آیات و روایات برداشت می‌شود آن است که پس از آفرینش انسان‌ها، جنّیان نیز مکلف بوده‌اند که از پیامبرانی که در میان انسان‌ها برانگیخته شده بود، پیروی نمایند. بر همین اساس بسیاری از اجنّه به پیامبران الهی ایمان آورده و گروهی دیگر ایمان نیاورده و کافر شدند. از این‌رو است که گروهی از جنیان به امر سلیمان به فعالیت‌هایی می‌پرداختند.
اما قبل از خلقت بشر، آن‌گاه که بشر نبود و جنیان بودند، شاید بتوان گفت که قبل از خلقت حضرت آدم(ع) راهنمایانی از جنس خود آنان در میانشان وجود داشته است.[6]
همچنین حتی اگر وجود پیامبران موازی را هم بپذیریم، خللی ایجاد نخواهد شد؛ زیرا دعوت همه - از آن‌رو که از جانب خدا است - یکی بوده و تعارضی با هم نخواهد داشت.

---