جهت آشنایی بیشتر با مبطلات روزه مسائل مربوط به آن‌را متذکر می‌شویم:

در توضیح المسائل چنین آمده است: "نُه چیز روزه را باطل می‌کند: اول: خوردن و آشامیدن، دوم: جماع، سوم: استمناء، و استمناء آن است که انسان با خود کارى کند که منى از او بیرون آید. چهارم: دروغ بستن به خدای متعال و پیامبر(ص) و جانشینان پیامبر(ع). پنجم: رساندن غبار غلیظ به حلق. ششم: فرو بردن تمام سر در آب. هفتم: باقى ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح. هشتم: اماله کردن با چیزهاى روان. نهم: قى کردن.[1]

در توضیح مورد چهارم در مسئله دیگری چنین آمده است: "اگر روزه‌دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا و پیامبر و جانشینان آن‌حضرت عمداً نسبت دروغ دهد، اگر چه فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند، روزه او باطل است.  و احتیاط واجب آن است که حضرت زهرا(س) و سایر پیامبران و جانشینان آنان هم در این حکم فرقى ندارند.[2]

بنابر این، قسم‌خوردن از مبطلات روزه نیست. البته اگر با قسم‌خوردن چیزی را به دروغ به خدای متعال و پیامبر(ص) و جانشینان آن‌حضرت عمداً نسبت دهد، از این جهت که از مصادیق دروغ بستن به خدا و پیامبر و جانشینان پیامبر است موجب بطلان روزه می‌شود.

اما قسم‌هایی که در دعاها آمده است، قسم دروغ و از مبطلات روزه نیست، بلکه از باب تأکید و اصرار بر استجابت دعا و درخواست از خداوند است که خداوند را به حق اولیاء‌اش و به حق مقدسات و مقربان درگاهش قسم می‌دهیم که خواسته ما را اجابت نماید.

[1]. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 891.

[2]. همان، ص 900، مسئله 1596.