برای روشن شدن پاسخ ابتدا برخی از زیان های معنوی و جسمی گناه استمنا را گوشزد می کنیم:

الف. زیانهای معنوی

1. گناه استمنا موجب دوری انسان از خداوند می شود به گونه ای که در روز رستاخیز خداوند به آنها نه نگاه می نماید و نه با آنها سخن می گوید[1] و از عطایا و بخشش های ویژه خداوند مانند اعطا روح پاکی و پاکیزگی محروم و بی بهره می شوند.[2]

ب. زیان های جسمی استمناء

مبتلایان به این عادت زشت در اثر عوارض روحی و جسمی حاصله، به تدریج تبدیل به افرادی ضعیف البنیه، سرخورده، تنبل و مایوس و دچار عقده های روانی می گردند و نسبت به دیگران نیز بدبین و در نوعی اضطراب و افسردگی به سر می برند.

بنابراین مضرات استمناء بسیار است. این مضرات را به طور اختصار می توان به شرح زیر نام برد:

1. تحریک زیاد هیپوتالاموس و در نتیجه تحریک افراطی غدد جنسی که سبب پرکاری نامتناسب آن ها می شود و بلوغ زود رس را به دنبال دارد.

2. تکرار زیاد این عمل به ضعف عمومی بدن و بالاخره پیری زود رس می انجامد.

3.به علت افزایش جریان خون در اعضای تناسلی، مغز و مراکز حساس دیگر مکرر دچار کاهش نسبی جریان خون می شود.

4. تخلیه های مکرر عصبی و عدم ارضاء در دراز مدت موجب ضعف عصبی و عوارض روحی می گردد.

5. موجب رکود فکری، اختلال و ضعف حافظه و کاهش اراده می شود.

5. ضعیف شدن بینایی و بی اشتهایی، ضعف استخوان و ناراحتی های مفصلی.

6. به علت ارضاء ناقص و غیر طبیعی، بعد از ازدواج نیر غالبا امور زناشویی به طور طبیعی صورت نمی گیرد و گرفتارهای دیگر از این جهت در روابط بین زن و شوهر پیش می آید که به زندگی مشترک لطمه زده و شکست در زناشویی از عوارض آن است.

7. گوشه گیری، یاس، بی تفاوتی نسبت به مسائل مهم حیاتی، غم و کدورت روانی از عوراض روحی دیگر آن است.

8. پیدایش کم خونی به ویژه در اثر تحریک مصنوعی و مداوم آلت تناسلی.

9. تورم کانال نطفه

10. تورم قسمت پایانی و عقب کانال ادرار

11. شل شدن عضلات تناسلی به گونه ای که قدرت نگهداری منی یا ادرار را از دست می رود.

12. پیدایش سردرد و سر گیجه، سوت کشیدن گوش و ....

13. خستگی و فرسودگی دستگاه اعصاب.

14.زود رنجی و حساسیت در کوچکترین برخورد با دیگران.[3]

نکته قابل توجه این است که گر چه زیان های بهداشتی استمناء بیان گردید، اما به هیچ وجه معلوم نیست که علت بازداشتن دین و حرام دانستن آن، از این ناحیه زیان های جسمی باشد. یعنی؛ علت اصلی حرمت استمنا همان زیانهای معنوی آن است و بیشتر زیانهای جسمی در صورتی است که این عمل به صورت افراطی انجام پذیرد اما از آنجا که انتخاب این مسیر برای ارضای شهوت غیر طبیعی یک نوع انحراف در مسیر طبیعی است، زمینه را برای انجام افراطی آن و بروز آثار زیان بار جسمی بیشتر فراهم می کند. در هر صورت اگر بعد از ازدواج نیز عمل زناشویی به صورت افراطی صورت پذیرد بسیاری از این زیانهای جسمی را نیز ببار می آورد. رسول خدا (ص) می فرماید: «من اراد البقاء .... لیقل مجامعة النساء» هر کسی به دنبال عمر بیشتر است... باید از هم بستر شدن با همسر بکاهد».[4]

در نتیجه از این که پرسیدید: آیا مایع منی برای ساخت مغز استخوانی و ... بدن مفید است و با ازدواج به هدر نمی رود؟ در پاسخ باید گفت که، اگر چنین خاصیتی ثابت شده باشد، این ضرر در صورتی متوجه انسان می شود که افراط و زیاده روی در اخراج منی، صورت گیرد یعنی این ضرر با ازدواج، در صورتی متوجه انسان می گردد که انسان در اخراج منی زیاده روی نماید. زیرا آشکار است که خداوند این مایع را برای بقای نسل انسان در وجود او قرار داده است، علاوه غریزه جنسی در نهاد انسان ها نهفته است و باید به گونه صحیح ارضا گردد که در غیر این صورت ضررهای روحی و جسمی زیادی متوجه انسان می گردد و ازدواج پاسخی صحیح به این غریزه محسوب می شود و برای آثار فراوان مثبت آن مثل بقا نسل، جلوگیری از ضررهای بزرگ روحی و جسمی، تکمیل انسان و تبدیل شدن از من به ما و...، باید به آن تن داد.