[1] . قربانی، علی اصغر، امام کاظم (ع) از دیدگاه اهل سنّت، ص 15، مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما، تهران، 1385ش.  

[2] . «خداوند، فرمانروا و على، بنده اوست»؛ شریف الرضی، محمد بن حسین، خصائص الائمه (ع) (خصائص امیرالمؤمنین علیه السلام)، محقق و مصحح: امینی، محمدهادی، ص 39، آستان قدس رضوی، مشهد، چاپ اول، 1406ق؛ ابن بطریق، یحیی بن حسن، عمدة عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار، ص 31، جامعه مدرسین، قم، چاپ اول، 1407ق.

[3] . شیخ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر – آخوندی، محمد،  ج 6، ص 473، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.

[4] . «پشت من به خداوند متّکى است»؛ فیروزآبادى‏، سید مرتضى، فضائل پنج تن (ع) در صحاح ششگانه اهل سنت‏، ترجمه: ساعدى، محمدباقر، ‏ ج 1، ص 344، نشر فیروزآبادى، قم، چاپ اول، 1374ش.  

[5] . «عزّت و قدرت از آن خداست»؛ الکافی، ج 6، ص 474؛ شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون أخبار الرضا (ع)، محقق و مصحح: لاجوردی، مهدی، ج 2، ص 56، نشر جهان، تهران، چاپ اول، 1378ق.

[6] . «خدا مرا بس است»؛ الکافی، ج 6، ص 473.

[7] . همان.

[8] . «همانا خدا امر و فرمان خود را [به همه جا] رسانده است»؛ عیون أخبار الرضا (ع)، ج 2، ص 56؛ الکافی، ج 6، ص 474.

[9] . الکافی، ج 6، ص 474.

[10] . «و توفیق من، جز به خدا نیست»؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج 46، ص 14، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403ق.

[11] . «رسوا و بدبخت شد کشنده حسین بن علی (ع)»؛ همان، ص 474؛ شیخ صدوق، محمد بن علی، الأمالی، ص 131، نشر کتابچی، تهران، چاپ ششم، 1376ش.

[12] . «پروردگارا! مرا تنها مگذار»؛ بحارالانوار، ج 46، ص 345.

[13] . «تمامِ قدرت، از آنِ خداست»؛‏ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، محقق و مصحح: رسولی محلاتی، هاشم، ج 2، ص 133، نشر بنی هاشمی، تبریز، چاپ اول، 1381ق.

[14] . «خدا آفریننده همه چیز است»؛ الکافی، ج 6، ص 473.

[15] . «خدایا! تو مورد اعتماد من هستی پس مرا از شرّ خلق تو نگهدار»؛ الکافی، ج 6، ص 473؛ و در برخی منابع حدیثی عبارت «ربّ أَنْتَ‏ ثِقَتِی‏ فَقِنِی‏ شَرَّ خَلْقِک»؛ نوری، حسین بن محمدتقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 3، ص 302، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، چاپ اول، 1408ق؛‏ و نیز «رَبِّ یَسِّرْ لِی أَنْتَ‏ ثِقَتِی‏ فَقِنِی‏ شَرَّ خَلْقِک» آمده است؛ ابن حیون، نعمان بن محمد، دعائم الإسلام‏، محقق و مصحح: فیضی، آصف، ج 2، ص 165، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، چاپ دوم، 1385ق.

[16] . بحارالانوار، ج 48، ص 11.

[17] . «هر چه خدا بخواهد قوّت (و نیرویى) جز از ناحیه خدا نیست»؛ الکافی، ج 6، ص 474.

[18] . «بس است مرا خدایی که حافظ من است»؛ طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 91، نشر شریف رضی، قم، چاپ چهارم، 1412ق.

[19] . «خدا، پروردگار من است و او پناه من از خلقش است»؛ ریاض الأبرار فی مناقب الأئمة الأطهار، ج 2، ص 460.

[20] . یعنی،  حفظ اموری که خدا در ترک یا انجام آن با ما عهد بسته است، از خُلقیاتیست که خدا دوست دارد؛ حسینى عاملى‏، سید تاج الدین، التتمة فی تواریخ الأئمة (ع)، ص 136، نشر بعثت، قم، چاپ اول، 1412ق؛ بحارالانوار، ج 50، ص 117.

[21] . «پاک و منزه است خدایی که کلیدهاى آسمان ها و زمین از آن اوست»؛‏ بحارالانوار، ج 50، ص 238.

[22] . «من حجّت و خالص خدا هستم»؛ یزدی حایری، علی، إلزام الناصب فی إثبات الحجة الغائب (عج)، محقق و مصحح: عاشور، علی، ج 1، ص 428، مؤسسة الأعلمی، بیروت، چاپ اول، 1422ق؛ محدّث نوری، میرزا حسین، نجم الثاقب فی أحوال الإمام الغائب‏، ج 1، ص 101، نشر مسجد جمکران، قم، چاپ دهم، 1384ش.

[23] . شیخ عباس قمى،‏ منتهی الآمال، ج 3، ص 1975، نشر دلیل ما، قم، چاپ اول، 1379ش.