در میان انواع هجوم‌هاى غیر نظامى دشمنان، تهاجم فرهنگى از همه آنها خطرناک‌تر است. در این نوع هجوم، دشمن با ترویج فساد و فحشا افکار عمومى جامعه را منحرف کرده، ارزش‌ها، آرمان‌ها و اهداف مقدّس اسلامى و عزّت و شرف مسلمانان را مورد هجوم قرار می‌دهد، تا مسلمانان را همرنگ خود گرداند.[1] چنان‌که قرآن کریم می‌فرماید: «وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ کَما کَفَرُوا فَتَکُونُونَ سَواءً»؛[2] آنان آرزو می‌کنند که شما هم مانند ایشان کافر شوید، و مساوى یکدیگر باشید.
این نوع تهاجم پیشینه‌اى دیرینه دارد و در طول تاریخ حیات اسلام از سوى دشمنان، به شکل‌هاى گوناگون صورت می‌پذیرفته و کمّ و کیف آن، همواره در حال تغییر و دگرگونى بوده است.
دفاعى که در دفع تهاجم فرهنگى مطرح است «دفاع فرهنگى» نام می‌گیرد و مسلمانان موظّف‌اند با همه امکانات و وسائل لازم به مقابله جدّى و دفاع از ارزش‌هاى الهى و منافع مسلمانان برخیزند.[3]
حضرت امام خمینی(ره) در این‌باره می‌فرماید: «در صورتى که روابط کشور اسلامى با دیگر کشورها موجب استعمار مسلمانان یا استعمار کشورشان در بُعد فرهنگى شود، بر همه مسلمانان واجب است که از چنین روابطى اجتناب کنند و این‌گونه روابط حرام می‌باشد».[4]

---