لطفا صبرکنید
بازدید
17541
17541
آخرین بروزرسانی:
1394/07/25
کد سایت
fa60388
کد بایگانی
74240
نمایه
مقام و منزلت اهل بیت پیامبر(ص) در روز قیامت
طبقه بندی موضوعی
حدیث|امام شناسی|قیامت
اصطلاحات
اهل بیت
گروه بندی اصطلاحات
سرفصل‌های قرآنی
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
منزلت اهل بیت پیامبر(ص) در روز قیامت چگونه است؟
پرسش
منزلت اهل بیت پیامبر(ص) در روز قیامت چگونه است؟
پاسخ اجمالی
در آموزه‌های دینی، پیشوایان معصوم از اهل بیت پیامبر(ص) دارای مقام و منزلت مشخص و بزرگی در دنیا و آخرت هستند. در این‌جا به برخی از روایاتی که ناظر به چنین مقام والایی در قیامت می‌باشد و در منابع شیعه و اهل سنت نقل شده است، اشاره می‌شود:
1. پیامبر اکرم(ص): «نخستین کسى که در کنار حوض کوثر بر من وارد می‌شود، اهل بیت من و کسانى از امّت من هستند که مرا دوست دارند».[1]
2. پیامبر اکرم(ص): «من، على، فاطمه، حسن و حسین، روز رستاخیز در خانه‌اى گنبدى زیر عرش قرار داریم».[2]
3. امام على(ع): «پیامبر خدا(ص) به من آگاهی داد که نخستین کسانى که به بهشت وارد می‌شوند، منم و فاطمه، حسن و حسین. گفتم: اى پیامبر خدا! دوستداران ما، چه؟
فرمود: پشت سر شما به بهشت وارد خواهند شد».[3]
4. همچنین آن بزرگواران در مقام شافعان محشر بوده که از نیکوکاران و ولایتمدارانی که حتی گاه گناهی هم داشته‌اند نزد خدا شفاعت می‌کنند.[4] چنان‌که پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «در روز قیامت، من شفاعت می‌کنم و شفاعتم پذیرفته می‌شود، و على شفاعت می‌کند و شفاعتش پذیرفته می‌شود، و اهل بیتم نیز شفاعت می‌کند و شفاعتشان پذیرفته می‌شود».[5]
1. پیامبر اکرم(ص): «نخستین کسى که در کنار حوض کوثر بر من وارد می‌شود، اهل بیت من و کسانى از امّت من هستند که مرا دوست دارند».[1]
2. پیامبر اکرم(ص): «من، على، فاطمه، حسن و حسین، روز رستاخیز در خانه‌اى گنبدى زیر عرش قرار داریم».[2]
3. امام على(ع): «پیامبر خدا(ص) به من آگاهی داد که نخستین کسانى که به بهشت وارد می‌شوند، منم و فاطمه، حسن و حسین. گفتم: اى پیامبر خدا! دوستداران ما، چه؟
فرمود: پشت سر شما به بهشت وارد خواهند شد».[3]
4. همچنین آن بزرگواران در مقام شافعان محشر بوده که از نیکوکاران و ولایتمدارانی که حتی گاه گناهی هم داشته‌اند نزد خدا شفاعت می‌کنند.[4] چنان‌که پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «در روز قیامت، من شفاعت می‌کنم و شفاعتم پذیرفته می‌شود، و على شفاعت می‌کند و شفاعتش پذیرفته می‌شود، و اهل بیتم نیز شفاعت می‌کند و شفاعتشان پذیرفته می‌شود».[5]
[1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 44، ص 60، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق؛ ابن أبی عاصم شیبانی، أبوبکر، کتاب السنة، ج 2، ص 348، المکتب الإسلامی، چاپ اول، 1400ق.
[2]. مغربی، قاضی نعمان، شرح الاخبار فی فضائل الأئمة الأطهار(ع)، ج 3، ص 4، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1409ق؛ قادری هندی، علاء الدین علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، محقق: بکری حیانی، صفوة السقا، ج 12، ص 100، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ پنجم، 1401ق.
[3]. طبری آملی، عماد الدین محمد، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ج 2، ص 46، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ دوم، 1383ق؛ حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، تحقیق، عطا، مصطفی عبد القادر، ج 3 ص 164، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1411ق.
[4]. ر. ک: «شفاعت در قیامت»، سؤال 440؛
[5]. ابن شهرآشوب مازندرانی، محمد بن علی، متشابه القرآن و مختلفه، ج 2، ص 119، قم، بیدار، چاپ اول، 1410ق.
نظرات
