لطفا صبرکنید
25241
- اشتراک گذاری
این زن مسلمان، فضه کنیز حضرت زهرا (س) بوده است که طبق روایات معتبر سالهای زیادی با آیات قرآن سخن گفت.
طبق روایات معتبر، فضه کنیز حضرت زهرا (س) و مادر وهب بن عبدالله، زنی بود که سالهای زیادی (بیش از بیست سال) اگر کسی از ایشان سؤالی می کرد، در جواب از آیات قرآن استفاده می کردند که نمونه ای از آن را به نقل از کتاب بحار الانوار، برای شما می آوریم:
ابوالقاسم قشیری در کتاب خود آورده که یکی از آشنایان گفت: در بیابانی می رفتم که زنی تنها را دیدم به او گفتم تو کیستی؟
زن گفت: "و بگو سلام پس بزودی خواهید دانست."[1]
پس بر او سلام کردم و گفتم :در این جا چه می کنی؟
زن جواب داد: "و کسی را که خدا او را هدایت کند گمراه نمی شود."[2]
گفتم: تو از جن هستی یا از انس؟
زن جواب داد: "ای بنی آدم زینت های خود را با خود بردارید..."[3]
گفتم از کجا آمده ای؟
جواب داد: "از جای دور."[4]
گفتم: کجا می خواهی بروی؟
جواب داد: "و برای خداست برعهده مردمی که استطاعت دارند حج بجا آورند."[5]
گفتم: چند روز است که حرکت کرده اید؟
جواب داد: "ما آسمانها و زمین را در شش روز خلق کردیم."[6]
گفتم آیا غذایی میل داری؟
جواب داد: «ما آنها را جسدهایی قرار نداده ایم که غذا نخوررند."[7]
گفتم: تندتر بیا و عجله مکن؟
جواب داد: خداوند هر کس را به اندازه توانش تکلیف می کند.[8]
گفتم: آیا پشت سر خود سوارت کنم؟
جواب داد: اگر در آسمان و زمین خدایی جز الله بود فاسد می شدند"[9]
پس پیاده شدم و او را سوار کردم ، او گفت:" سپاس خدای را که این (چهار پا) را برای ما تسخیر کرد."[10]
پس به قافله رسیدیم گفتم آیا در بین قافله کسی را داری؟
جواب داد: "ای داوود ما ترا خلیفه روی زمین قرار دادیم"[11]، "و محمد، تنها رسول خداست"[12]
"ای یحیی کتاب را بگیر."[13] "ای موسی من خدا هستم".[14]
پس من این چهار نام را صدا زدم، در این موقع چهار جوان به سوی آن زن آمدند! گفتم: اینان با تو چه نسبتی دارند؟
جواب داد: "مال و فرزندان زینت زندگی دنیا هستند".[15]
پس وقتی جوانان به نزد آن زن آمدند به آن ها گفت: "ای پدر او را اجیر کن (استخدام کن) بدرستی که او بهترین کسی است که اجیر کرده ای و نیرومند و درستکار است."[16]
پس آنان چیزهایی به من دادند، زن گفت: "و خداوند چند برابر می کند برای کسی که بخواهد".[17]
پس آن جوانان بیشتر به من دادند! من از آنان پرسیدم این زن کیست؟ گفتند: این مادر ما فضه کنیز حضرت زهرا (ع) است که بیست سال است فقط با قرآن جواب می دهد.[18]
البته آن چه در این روایت آمده این است که فرزندان این مادر گفتند ایشان بیست سال است که با قرآن سخن می گوید و این منافاتی ندارد که بعد از این حادثه 20 سال دیگر نیز این زن بزرگوار زنده مانده و با قرآن صحبت کرده باشند. در هر حال این خود تحقیق دیگری را می طلبد که فعلا مجال آن نیست.
[1] زخرف، 89.
[2] زمر، 37.
[3] اعراف، 31.
[4] قصص،44.
[5] آل عمران،97 .
[6] ق، 38.
[7] انبیاء،8.
[8] بقرة، 286.
[9] انبیاء، 22.
[10] زخرف،13.
[11] ص، 26.
[12] آل عمران،144.
[13] مریم،12.
[14] قصص،30.
[15] کهف،46.
[16] قصص،26.
[17] بقره،261.
[18]بحارالانوار، ج43، ص 87:
"أَبُو الْقَاسِمِ الْقُشَیْرِیُّ فِی کِتَابِهِ قَالَ بَعْضُهُمْ انْقَطَعْتُ فِی الْبَادِیَةِ عَنِ الْقَافِلَةِ فَوَجَدْتُ امْرَأَةً فَقُلْتُ لَهَا مَنْ أَنْتِ
فَقَالَتْ وَ قُلْ سَلَامٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ
فَسَلَّمْتُ عَلَیْهَا فَقُلْتُ مَا تَصْنَعِینَ هَاهُنَا
قَالَتْ مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَلَا مُضِلَّ لَهُ
فَقُلْتُ أَ مِنَ الْجِنِّ أَنْتِ أَمْ مِنَ الْإِنْسِ
قَالَتْ یا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ
فَقُلْتُ مِنْ أَیْنَ أَقْبَلْتِ
قَالَتْ یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ
َقُلْتُ أَیْنَ تَقْصِدِینَ
قَالَتْ وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ
فَقُلْتُ مَتَى انْقَطَعْتِ
قَالَتْ وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ... فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ
فَقُلْتُ أَ تَشْتَهِینَ طَعَاماً
فَقَالَتْ وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا یَأْکُلُونَ الطَّعامَ
فَأَطَعَمْتُهَا ثُمَّ قُلْتُ هَرْوِلِی وَ لَا تَعَجَّلِی
قَالَتْ لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها
فَقُلْتُ أُرْدِفُکِ
فَقَالَتْ لَوْ کانَ فِیهِما آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا
فَنَزَلْتُ فَأَرْکَبْتُهَا فَقَالَتْ سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا
فَلَمَّا أَدْرَکْنَا الْقَافِلَةَ قُلْتُ أَ لَکِ أَحَدٌ فِیهَا
قَالَتْ یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلِیفَةً فِی الْأَرْضِ وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ یا یَحْیى خُذِ الْکِتابَ یا مُوسى إِنِّی أَنَا اللَّهُ
فَصِحْتُ بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ فَإِذَا أَنَا بِأَرْبَعَةِ شَبَابٍ مُتَوَجِّهَیْنِ نَحْوَهَا فَقُلْتُ مَنْ هَؤُلَاءِ مِنْکِ
قَالَتْ الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا
فَلَمَّا أَتَوْهَا قَالَتْ یا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِیُّ الْأَمِینُ
فَکَافُونِی بِأَشْیَاءَ فَقَالَتْ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ
فَزَادُوا عَلَیَّ فَسَأَلْتُهُمْ عَنْهَا
فَقَالُوا هَذِهِ أُمُّنَا فِضَّةُ جَارِیَةُ الزَّهْرَاءِ ع مَا تَکَلَّمَتْ مُنْذُ عِشْرِینَ سَنَةً إِلَّا بِالْقُرْآنِ".