معنای ریشه‌ای ماده «لعن» به معنای دوری از خیر و عطوفت، و نسبت به خدا، به معنای دوری از رحمت و لطف او است.[1]
اما معنای ریشه‌ای «سحق»، خارج کردن اشیاء از حالت و جریان طبیعی آن است. بنابر این «سحقا» و «سحیق» به معنای خارج شدن از حالت طبیعی آفرینش و محروم شدن از رحمت و فضل و جود است.[2]

---