نسبت میمون به برخی از یهودیان، نه از زبان پیامبر(ص)، بلکه از سوی خود خداوند متعال صورت گرفته است. در برخی آیات قرآن، گزارشی از مجازات یهودیان سرکش و تبدیل آنها به شکل میمون آمده و آنها به دلیل سرپیچی از فرمان پروردگار، مورد لعن خداوند قرار گرفته‌اند. در ذیل، به برخی از این آیات اشاره می‌گردد:
1. «وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنْکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خاسِئِینَ»؛[1]
به طور قطع حال کسانى را از شما که در روز شنبه نافرمانى و گناه کردند دانستید، ما به آنها گفتیم به صورت بوزینه‏هاى منفوری درآیید.[2]
2. «قُلْ هَلْ أُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِکَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَیْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازِیرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولئِکَ شَرٌّ مَکاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبِیلِ»؛[3]
بگو: آیا شما را از کسانى که جایگاه و پاداششان بدتر از این است، باخبر کنم؟ کسانى که خداوند آنها را از رحمت خود دور ساخته و مورد خشم قرار داده (و مسخ کرده) و از آنها میمون‌‌ها و خوک‌‌ها و بندگان طاغوت قرار داده است. موقعیت و محل آنها بدتر است و از راه راست گمراه‌‏ترند.
3. «فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ ما نُهُوا عَنْهُ قُلْنا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خاسِئِین‏»؛[4]
هنگامى که در برابر فرمانى که به آنها داده شده بود سرکشى کردند، به آنها گفتیم به شکل میمون‌ها درآیید و طرد شوید.
بنابراین، این‌گونه نبود که پیامبر اسلام(ص) بی‌جهت - مثلاً به یک یهودی همسایه‌اش - چنین دشنامی دهد، علاوه بر آن‌که دشنام و لعن قرآن نیز تنها متوجه بخشی از یهودیان سرکشی بود که به فرمان خدا بی‌اعتنایی کردند و نه تمام آنها.
 

---