این معنا را می‌توان از آیات بسیاری از قرآن کریم برداشت کرد؛ مانند:
1. «وَ ما تَشاؤُنَ إِلاَّ أَنْ یَشاءَ الله»؛[1]
و شما هیچ چیز را نمی‌خواهید مگر این‌که خدا بخواهد.
یعنی اراده اختیارى انسان نیز مانند فعل اختیاری او، تحت اراده تکوینى خدا قرار دارد.[2]
2. «وَ إِنْ یَمْسَسْکَ اللهُ بِضُرٍّ فَلا کاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَ إِنْ یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلا رَادَّ لِفَضْلِه یُصیبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ»؛[3]
و اگر خداوند، [براى امتحان یا کیفر گناه،] زیانى به تو رساند، هیچ‌کس جز او آن‌را برطرف نمی‌سازد و اگر اراده خیرى براى تو کند، هیچ‌کس مانع فضل او نخواهد شد! آن‌را به هرکس از بندگانش بخواهد می‌رساند و او بسیار آمرزنده و مهربان است.

---