در فرهنگ اسلامی، سفره غذا - از آن جهت که نمادی از نعمت‌های پروردگار است - از حرمت و جایگاهی ویژه برخوردار می‌باشد. در همین راستا سفارش شده است تا زمانی که سفره پهن است و مشغول خوردن غذا هستید، اگر شخصی بر شما وارد شود، احترام سفره را نگه‌داشته و  از جای خود بلند نشوید. از امام رضا(ع) در این زمینه چنین نقل شده است:
«عَنْ یَاسِرٍ الْخَادِمِ وَ نَادِرٍ جَمِیعاً قَالا قَالَ لَنَا أَبُو الْحَسَنِ ع إِنْ قُمْتُ عَلَى رُءُوسِکُمْ وَ أَنْتُمْ تَأْکُلُونَ فَلَا تَقُومُوا حَتَّى‏ تَفْرُغُوا وَ لَرُبَّمَا دَعَا بَعْضَنَا فَیُقَالُ لَهُ هُمْ یَأْکُلُونَ فَیَقُولُ دَعْهُمْ حَتَّى یَفْرُغُوا».[1]
یاسر خادم و نادر گفتند: امام رضا(ع) به ما فرمود: زمانی که مشغول خوردن غذا هستید، حتی اگر من بالای سر شما حاضر شوم، از جای خود برنخیزید! و بسیار پیش می‌آمد که حضرتشان با ما کاری داشت و به ایشان می‌گفتند که آنان مشغول خوردن غذا هستند که ایشان می‌فرمود: کاری به کارشان نداشته باشید تا غذایشان را تمام کنند.
با این وجود، اگر شرایط به گونه‌ای باشد که بلند نشدن برای مهمان، عرفاً نوعی توهین به او به شمار آید، نباید مهمان مؤمن را  خوار کرد؛ زیرا احترام به مؤمن برتر از احترام به سفره است.

---