لطفا صبرکنید
8693
- اشتراک گذاری
روایاتی درباره معنای «لواط» نقل شده است که در ظاهر، با معنای خاص فقهی آن - که حکم حدّ دارد - متفاوت است:
در این زمینه امام علی(ع) میفرماید:
«اللِّوَاطُ بَینَ الْفَخِذَینِ وَ الدُّبُرُ هُوَ الْکُفْرُ»؛[1] لواط، بین دو ران است و دخول در مقعد، کفر است.
«اللِّوَاطُ مَا دُونَ الدُّبُرِ وَ الدُّبُرُ هُوَ الْکُفْرُ»؛[2] لواط، تمتع کمتر از دخول است، و [دخول به] دُبُر، کفر است.
همچنین حذیفة بن منصور میگوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: لواط چیست؟ فرمود: «ما بین الفخذین؛ میان دو ران است». آنگاه پرسیدم: پس آنکه دخول میکند چیست؟ فرمود: «ذَلِکَ الْکُفْرُ بِمَا أَنْزَلَ اللهُ عَلَی نَبِیه؛ چنین کاری کفر ورزیدن به احکام الهی است».[3]
در توضیح روایات یادشده، باید گفت:
- این دسته از روایات، بیانگر معنای لغوی لواط است که اعم از دخول یا سایر استمتاعات میباشد. چنانکه فقها نیز لواط را همینگونه معنا کردهاند.[4]
استمتاع و بهرهگیری جنسی مرد از مرد(بدون انجام دخول)، به دلیل شرعی،[5] موضوع حدّ(اعدام) نیست، بلکه لواطی که موضوع حدّ(اعدام) است و موجب میشود لواط کننده با خواهر لواط دهنده حرام ابدی شود، تنها با دخول تحقق مییابد،[6] نه با تفخیذ و تمتع از میان دو ران. هر چند این عمل نیز حرام بوده و مجازات تازیانه را دارد.[7] یعنی اگر فردی تا همین مقدار هم پیش رود، نزد خداوند با فرد لواطکار تفاوتی ندارد، هرچند احکام فقهی لواط بر او بار نمیشود.
- ظاهر اینگونه از روایات، بزرگ جلوه دادن این گناه و تأکید بر ترک آن است، و گرنه از نظر فقهی حکم به کفر لواط کننده نمیشود و احکامی مانند جدا شدن همسر از او، حرام بودن حیوانی که توسط وی ذبح شده و مانند آن، بر او بار نمیشود.
- «ظاهراً اطلاق لواط بر غیر دخول، مانند استفاده از میان دو ران، یا میان دو کپل، استعمال مجازی است».[8]
[1]. ابن اشعث، محمد بن محمد، الجعفریات (الأشعثیات)، ص 135، تهران، مکتبة النینوی الحدیثة، چاپ اول، بیتا؛ نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 18، ص 79، قم، مؤسسة آل البیت(ع)، چاپ اول، 1408ق.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 5، ص 544، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[3]. طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الأحکام، ج 10، ص 53، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، 1407ق.
[4]. ر. ک: حلّی، حسن بن یوسف، تحریر الأحکام الشرعیة علی مذهب الإمامیة، ج 5، ص 330، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، چاپ اول، 1420ق؛ نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج 41، ص 374، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، بیتا؛ موسوی خمینی، سید روح الله، تحریر الوسیلة، ج 2، ص 469، قم، مؤسسه مطبوعات دار العلم، چاپ اول، بیتا؛ مجله فقه اهل بیت(ع)، شماره 33، ص 68 – 70، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت(ع).
[5]. امام صادق(ع) دربارۀ مردی که با مردی [لواط] میکند، فرمود: «اگر کمتر از دخول است، پس تازیانه ثابت است ولی اگر دخول کرده است، مجازات او قتل است..»؛ کافی، ج 7، ص 200.
[6]. ر. ک: نمایه 3190 (احکام لواط و مجازات مرتکب آن) و نمایه 9097 (تعریف لواط).
[7]. ر. ک: بهجت، محمد تقی، استفتاءات، ج 4، ص 565، قم، دفتر حضرت آیة الله بهجت، چاپ اول، 1428ق؛ مکارم شیرازی، ناصر، تعزیر و گستره آن، ص 55، قم، مدرسة الإمام علی بن أبیطالب(ع)، چاپ اول، 1425ق.
[8]. جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج 41، ص 376.