لطفا صبرکنید
3207
- اشتراک گذاری
در برخی گزارشهای تاریخی موجود در منابع اهلسنت، از درگیری لفظی بین امام علی(ع) و عثمان بن عفان سخن به میان آمده است.
سعید بن مسیب گفت: روزی علی(ع) و عثمان را دیدم که چنان به هم فحش میدادند که مانند آنرا نشنیده بودم؛ و اگر آنچه را بر زبان آوردند، به کس دیگری گفته بودم به تو نیز میگفتم! سپس گفت: اما روزی دیگر آندو را دیدم که در مسجد نشسته بودند و یکی به دیگری میخندید![1]
در بررسی این گزارش میتوان گفت:
- این گزارش تنها در کتاب« الأمالی فی آثار الصحابة» آمده و کتابهای تاریخی دیگر - جز به نقل از همین کتاب – آنرا ذکر نکردهاند.
- مانند بسیاری دیگر از گزارشهای مشابه، نمیتوان با قطعیت به صحیحبودن این گزارش حکم کرد.
- پذیرفتن این گزارش نیز به عصمت امام ضربهای نمیزند؛ چرا که ممکن است امامی در مقابل چیزی که آنرا خلاف اسلام و یا نابودکننده مسلمانی میداند با خشونت رفتار کرده و سپس هنگامی که آن مشکل به صورت کامل و یا موقتا برطرف شد، برای حفظ مصلحت و وحدت مسلمانان با استفاده از اصل عقلایی «تقیه مداراتی» با دیگران با خوبی و خوشی رفتار نماید.
- خوشرویی، خوشاخلاقی و گذشتن از حق خویش، در برابر افرادی که به فحاشی و ظلم میپردازند، حد و مرزی دارد: «لا یحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِمَ وَ کانَ اللَّهُ سَمیعاً عَلیماً»؛[2]خدا بلند کردن صدا به بدگویی را دوست ندارد، مگر از آنکس که به او ستمی شده باشد، و خدا شنوا و دانا است.[3]
[1]. حمیری الیمانی الصنعانی، عبدالرزاق بن همام بن نافع، الأمالی فی آثار الصحابة للحافظ الصنعانی، محقق، مجدی، سید إبراهیم، ج 1، ص 70، قاهره، مکتبة القرآن، بیتا.
[2]. نساء، 148.
[3]. «نظر امامان معصوم(ع) درباره افراد ظالم، فحاش و هتاک»، 27144؛ «آموزههای دینی در برخورد با افراد هتاک»، 40206.