لطفا صبرکنید
14729
- اشتراک گذاری
حضرت عیسی(ع) از پیامبران بزرگ الهی است که ایمان و احترام او بر مسلمانان واجب است. به حکم قرآن کریم مسلمانان تفاوتی میان پیامبران قائل نیستند: «آمَنَ الرَّسُولُ بِما اُنْزِلَ اِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ اَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ »؛[1] پیامبر، خود به آنچه از جانب پروردگارش به او نازل شده ایمان دارد. و همه مؤمنان، به خدا، فرشتگانش، کتابهایش و پیامبرانش ایمان دارند. میان هیچیک از پیامبرانش فرقى نمىنهیم.
از این رو، میلاد آن پیامبر را علاوه بر مسیحیان به مسلمانان نیز میتوان تبریک گفت. البته، تبریک به مسیحیان اگر از بابت حسن همجواری و احترام به همسایگان و دوستان مسیحی باشد، مناسب است، ولی اگر تبریک ما نوعی سرسپردگی به آنان بوده و بخواهیم با آنان در خلاف جهت منافع عمومی مسلمانان طرح دوستی بریزیم، صحیح نیست.
قرآن کریم در این باره میفرماید: «اى کسانى که ایمان آوردهاید، یهود و نصارا را به دوستى برمگزینید. آنان خود دوستان یکدیگرند. هر کس از شما که ایشان را به دوستى گزیند در زمره آنها است. و خدا ستمکاران را هدایت نمىکند».[2] در جایی دیگر فرموده است: «اى کسانى که ایمان آوردهاید، اهل کتاب را که دین شما را به مسخره و بازى مىگیرند، و نیز کافران را به دوستى برمگزینید. و اگر ایمان آوردهاید از خدا بترسید». [3]
تذکر:
در پایان تذکر این نکته ضروری است که اگرچه مسلمانان هیچگونه تفاوتى میان رسولان الهى نمىگذارند، و همه را از سوى خدا مىدانند، و همگى را محترم مىشمارند. اما روشن است که این موضوع، منافاتى با نسخ ادیان پیشین به وسیله ادیان بعد ندارد؛ زیرا همانگونه که در جای خود به تفصیل بیان شد،[4] تعلیمات انبیا؛ مانند تعلیمات مراحل مختلف تحصیلى از ابتدایى، راهنمایى، دبیرستانى و دانشگاهى است، اگر چه اصول آن یکى است، ولى در سطوح مختلفى پیاده مىشود و به هنگام ارتقا به مرحله بالاتر برنامههاى پیشین کنار مىرود، در عین اینکه احترام همه آنها محفوظ است.[5]
[1]. بقره، 285.
[2]. مائده، 51. «یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصارى اَوْلِیاءَ بَعْضُهُمْ اَوْلِیاءُ بَعْضٍ وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَاِنَّهُ مِنْهُمْ اِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمین».
[3]. همان، 57. « یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الَّذینَ اتَّخَذُوا دینَکُمْ هُزُواً وَ لَعِباً مِنَ الَّذینَ اُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ الْکُفَّارَ اَوْلِیاءَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ اِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ».
[4]. ر. ک: هدف از ارسال ادیان متعدد و تکمیل دین، 3540؛ ویژگی ها و برتری اسلام بر سایر ادیان، 12304
[5]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 2، ص 398، دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1374ش.