داستان حضرت لوط(ع) از جمله داستان‌هایی است که به صورت تقریباً مفصل در قرآن آمده است.[1] در یکی از این نقل‌ها، حضرت لوط آنها را از اعمالی که انجام می‌دادند بر حذر داشت،[2] اما قوم او این‌گونه گفتند: «وَ ما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ»؛[3] و پاسخ قومش جز این نبود که به یکدیگر گفتند: اینان را از شهرتان بیرون کنید؛ زیرا مردمانی‌اند که همواره خود را پاک نشان مى‏دهند.
همچنین در آیه دیگری شبیه به آنچه ذکر شد، آمده است: «فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ».[4]
این دو آیه شریفه، دو بخش مهم دارد که در پرسش مطرح شده است: «أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ» در این قسمت از آیه استفاده از ضمیر غائب «هُم» در مورد آنانی که باید از شهر بیرون روند و همچنین استفاده از ضمیر مخاطب «کُم» در مورد آنانی که باید لوط و پیروانش را بیرون کنند؛ کاملاً نشان می‌دهد که این جواب‌ها به لوط و پیروانش گفته نشده است، بلکه قوم مخالف لوط اینها را به یکدیگر می‌گفتند. آنها همچنین در مورد لوط و پیروانش به یکدیگر می‌گفتند: «إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ» که در بیان تمسخر آنها بیان شده[5] و در آن ضمیر غائب آمده که شاهد بر همین ادعا است. در آیه دوم و بخش «أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْیَتِکُمْ» نیز همین معنا به دست می‌آید. بنابر این، این جواب که انحصار نیز از آن فهمیده می‌شود، تنها در مقام بیان گفته مخالفان لوط به یکدیگر است.
اما در آیه دیگری این‌گونه آمده است که وقتی لوط، قوم خود را مورد عتاب و سرزنش قرار می‌دهد و آنها را نصیحت می‌کند،[6] آنها این‌گونه جواب می‌دهند: «فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا ائْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقینَ ... ».[7] همان‌گونه که از عبارت «ائْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ» به دست می‌آید؛ این جواب را قوم لوط به خود حضرت لوط(ع) گفته‌اند.
بنابر این، هیچ تناقضی بین این دو دسته از آیات وجود ندارد؛ زیرا دسته اول گفتاری بوده که قوم لوط در جواب کلام ایشان، به یکدیگر می‌گفتند و دسته دوم جوابی است که در ادامه کلام لوط به خود آن‌حضرت گفته‌اند.

---