ولادت

تمام مورخان اتفاق نظر دارند که امام سوم شیعیان در شهر مدینه متولد شده است، اما در مورد تاریخ ولادت امام حسین(ع) اختلاف نظرهای اندکی وجود دارد. شیخ طوسی(متوفای 460ق‏) ولادت آن‌حضرت را در روز سوّم ماه شعبان سال چهارم هجرت دانسته‌،[1] اما شیخ مفید(متوفای 413ق)،[2] همچنین برخی از مورّخان اهل‌سنت،[3] ولادت حضرتشان را شب پنجم شعبان همان سال می‌دانند.

ابن شهر آشوب ضمن درج گزارش اخیر به همزمانی میلاد سیدالشهداء با جنگ خندق و میلاد حضرتشان در یکی از روزهای پنج‌شنبه، يا سه‌شنبه نیز اشاره کرده است.[4]

 براساس روایات مشهور از منابع معتبر، امام علی(ع) در روز جمعه، سيزدهم ماه رجب، سال سى‌ام عام الفيل در مکه و در خانه‌ی خدا(کعبه)، به دنیا آمد.‏[1]

در مورد چگونگی ولادت حضرت علی(ع) روایات متعدد با سندهای بسیار، وجود دارد و احادیث در این زمینه متواتر است، به‌طوری که صدها تن از مورّخان، محدّثان و سیره‌نویسان، آن‌را نقل کرده‌ا‌ند.[2]

ابوالحسن على النقى الهادى(ع) پيشواى دهم شيعيان، بنابر نظر مشهور در نیمۀ ذيحجه[1] سال 212 هـ.ق در مدينه به دنيا آمد.[2] نام آن‌حضرت؛ علی، كنیه‌‏اش ابوالحسن و داراى القاب زیادى؛ مانند هادی،[3] نقى، عالم، فقیه، امین، طیّب،[4] و مؤتَمَن[5] است. مشهورترین القاب آن‌حضرت، هادی است.[6] آن‌جناب را ابوالحسن ثالث(سوم)[7] نیز می‌گویند.[8] در منابع تاریخی برای امام هادی(ع)، تنها یک همسر ذکر شده است که برایش نام‌هایی؛ مانند حدیث و یا سوسن[9] ذکر کرده‌اند.[10]

 پیشینه و تعریف واژه «انقلاب»

هانا آرنت، از نظريه‌پردازان انقلاب درباره پيشينه تاريخى اين اصطلاح می‌گويد: كلمه انقلاب در اصل از مصطلحات اخترشناسى است كه به ‏واسطه اثر بزرگ كپرنيک در علوم طبيعى از اهميت خاصى برخوردار شد. اين واژه در كاربرد علمى، معناى دقيق لاتينى خود را كه دال بر حركت دَورانى منظم و قانون‌مند ستارگان بود، حفظ كرد.

پیامبر اسلام(ص) پدر فاطمه‏(س)، و خدیجه دختر خویلد مادر آن‌حضرت است.

از آن‌جا که اختلاف در گزارش وقایع و حوادث تاریخی، از جمله تولد و وفات و شهادت شخصیت‌های بزرگ، امری عادی و طبیعی است، در تاریخ ولادت حضرت زهرا(س) نیز اختلاف وجود دارد. علت اصلی چنین اختلاف نظرهایی اهتمام نداشتن به ضبط دقیق گزارش‌ها، نگهداری منابع و... است و نیز جنگ‌هایی که به از بین رفتن بسیاری از منابع اولیه شده است.

إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‏ مِنَ الْمُؤْمِنينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقاتِلُونَ في‏ سَبيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجيلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفى‏ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذي بايَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيم

خداوند از مؤمنان، جان‌ها و مال‌هایشان را خريدارى كرده و در برابرش بهشت را به آنان پاداش می‌دهد. آنان در راه خدا به نبرد پرداخته و می‌کشند و  کشته می‌شوند.

این وعده تخلف‌ناپذیری است که در تورات و انجیل و قرآن بر آن تصریح شده است و چه کسی بهتر از خدا به پیمان‌هایش عمل می‌کند؟!

اكنون به داد و ستدى كه با خدا كرده‏‌ايد خوشنود باشید که رستگاری بزرگ همان است.

حضرت عیسای مسیح(ع) از بزرگ‌ترین پیامبران الهی است. میلاد حضرتشان حدود پنج قرن قبل از میلاد پیامبر اسلام(ص) بوده و مبدأ سال میلادی می‌باشد. مادرش مریم بنت عمران(س)، بدون آن‌که شوهری داشته باشد، عیسی(ع) را به دنیا آورد؛ چون این اتفاق برای مردم، قابل تصور نبوده و از این رو مریم(س) را در معرض اتهام قرار دادند، عیسی(ع) در همان روزهای نخست تولد با اعجاز الهی به سخن آمد و بدین وسیله مادرش را از هر خطا و اشتباهی تبرئه و نیز خود را به عنوان پیامبر خدا معرفی کرد.