واژه «یتیم»؛ در لغت به معنای مفرد و یکتا از هر چیز است. و در اصطلاح به کودکی که پدرش مرده باشد، اطلاق می‌گردد.

در شرع مقدس اسلام نیز يتيم به كودكى گفته مى‌شود كه پدر خود را از دست داده و به سن بلوغ نرسيده است و در این باره فرقى بين پسر و دختر نيست. و همين‌كه به حدّ بلوغ برسد، ديگر يتيم بر او صدق نمی‌كند.

واژه یتیم با مشتقات آن؛ مانند «یتامی»، «یتیما» و «یتیمین» در قرآن نیز به همین معنا استعمال شده است.