در بارۀ معنای واژه «ملکوت» که در قرآن مورد استفاده قرار گرفته، گفته شده است:

الف) «ملكوت» مانند مُلك (بر وزن قفل) است، ولى از مُلک رساتر و بلیغ‌تر است؛ زيرا واو و تاء براى مبالغه اضافه می‌شوند. بنابر این معنای ملکوت، ملک بسيار بزرگ، عزت و سلطنت‏ می‌باشد.

ب) «ملكوت» از «مُلك» و مترادف با آن است؛ می‌گويند: «له ملكوت العراق» براى او است حكومت عراق.

ج) «ملکوت» را می‌توان به معنای نظم فراگیر و آشکار و پنهان موجود در خلقت نیز دانست. به عنوان نمونه وقتی از كارخانه‌‏اى به صورت کارشناسی ديدن می‌‏كنيم، هم به نظم در ساختن و هم به نظم در كارانداختن آن دقت می‌کنیم؛ همين‌طور است نگاه کارشناسانه به آسمان‌ها و زمين؛ مانند آیۀ شریفه «و این چنین، ملکوت (حكومت و نظم) موجود در آسمان‌ها و زمين را به ابراهيم نشان دادیم». ‏

د) در نگاه اندیشمندان دانش عرفان، «عالم ملکوت» را یکی از عوالم هستی و در مقامی بالاتر از «عالم ملک»دانسته‌اند.