4666
واژهی «تهجّد» از ريشهی «هـ، ج، د» از لغات اضداد است كه در هر دو معناى متضاد «خوابیدن در شب» و «شب بيدار بودن» مورد استفاده قرار گرفته است، اما مراد از تهجد در تعالیم دینی، شب زندهدارى برای اقامهی نماز شب، تلاوت قرآن، ذكر خدای متعال و طلب عفو و آمرزش است و در موارد بسیاری تنها به معنای نماز شب مورد استفاده قرار گرفته است؛ به گونهاى كه هنگام اطلاق، تهجد به همان نماز شب انصراف دارد. به كسى كه عمل تهجّد را بهجا میآورد «متهجّد»، یا «اهل تهجد» گويند. این واژه در قرآن کریم تنها یکبار به کار رفته است: «وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِه...». تهجد گرچه واجب نیست اما از مستحبات مؤکد و از ویژگیهای مؤمنان و پرهیزکاران بوده و آثار و برکات خاصی دارد؛ مانند سلامت و صحت بدن، گشایش رزق و روزی، آمرزش گناهان، و خشنودی خداوند.
در پرسشهای ذیل این مدخل به چگونگی خواندن نماز شب و برخی مسائل مرتبط با آن پرداخته شده است.