18143
«قدرت»، به معنای توانایی موجودات در انجام کارها است. خدای متعال نیز از اینرو که به انجام هر کاری توانا بوده و هیچگونه ناتوانی و عجز در او وجود ندارد، قادر خوانده میشود و در حقیقت، قادر مطلق تنها اوست و دیگران تنها به اندازهای قدرت دارند که خداوند در اختیارشان قرار داده است.
نکته دیگر آنکه قدرت، قوت، و طاقت در لغت معانی نزدیک به هم دارند.
البته در فرهنگ زبان عربی میان دو واژهی «قدرت» و «قوّت» تفاوتهایی نیز اعلام شده است.
برخی بر این باورند که قدرت برآیند و نتیجه قوت است. به این معنا که حاصل و برآیند توان و قوت را میبایست در قدرت شخص جستوجو کرد. قوت به شخص این توان را میدهد که در انجام یا ترک کاری هر گونه که بخواهد رفتار کند.
بر اساس آنچه در برخی از کتب عربی در تفاوت بین قدرت و قوت آمده، بین این دو واژه عموم و خصوص من وجه است؛ لذا قوت از جهتی عام و از جهتی خاص است؛ زیرا قوت نسبت به قادر عاقل، اخص است؛ به این معنا که قوت در موجود عاقل، چیزی بیش از قدرت است؛ اما از جهتی قوت اخص از قدرت است؛ زیرا قوت هم بر عاقل و هم بر غیر عاقل اطلاق میشود؛ ولی قدرت تنها بر عاقل اطلاق میشود.