دین اسلام که همۀ قوانین و دستوراتش بر اساس عقل و فطرت است، خودکشی و سلب حیات از خود را ممنوع و غیر مشروع دانسته[1] و در صورتی که کسی این عمل را مرتکب شود، عذاب‌های سختی برایش در نظر گرفته شده است:

خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَ لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَکمْ إِنَّ اللَّهَ کانَ بِکمْ رَحِیماً. وَ مَنْ یفْعَلْ ذلِک عُدْواناً وَ ظُلْماً فَسَوْفَ نُصْلِیهِ ناراً وَ کانَ ذلِک عَلَی اللَّهِ یسِیرا»؛[2] ای کسانی که ایمان آورده‏اید، ... و خودتان را مکشید؛ زیرا خدا همواره با شما مهربان است. و هر کس از روی تجاوز و ستم چنین کند، به زودی وی را در آتشی درآوریم، و این کار بر خدا آسان است.

در برخی از منابع اهل‌‌سنت روایاتی در زمینه‌ی آنچه در پرسش آمده وجود دارد، اما بدون ذکر سند. البته با توجه به روایات دیگری که در مورد تشابه گناهان و عذاب‌ها وجود دارد و نیز با توجه به این‌که موضوع یادشده منافاتی با آموزه‌های دینی ندارد، می‌توان آنها را مورد پذیرش قرار داد:

رسول خدا(ص) فرمود: «کسی که به وسیله آهن(شمشیر و مانند آن) خودکشی کند، روز قیامت در حالی که آهن پاره به دست او است و (قسمتی از آن) به شکمش فرو رفته است، وارد آتش جهنم می‌گردد و در آن به صورت ابد و همیشگی خواهد بود و کسی که با خوردن سم خودکشی کند، (روز قیامت) در حالی که سم در دست او بوده و دائما از آن آزار خواهد دید، به آتش جهنم انداخته می‌شود و کسی که خود را با پرتاب کردن از کوه به قتل برساند، پس به آتش جهنم پرتاب می‌شود و در آن تا ابد خواهد ماند».[3]

پیامبر(ص) فرمود: «کسی که به وسیله چیزی از دنیا خودکشی کند، در روز قیامت به وسیله همان چیز عذاب خواهد شد».[4]

[1]. «حکم خودکشی»، 4618؛ «مجازات خودکشی»، 8405؛ «حرام بودن سلب حیات از خود(خودکشی)»، 401؛ «حکم خود کشی برای حفظ آبرو»، 105325.

[2]. نساء، 29 – 30.

[3]. ابن کثیر دمشقی اسماعیل بن عمرو، تفسیر القرآن العظیم( ابن کثیر)، تحقیق، محمد حسین، شمس الدین، ج 2، ص 236، بیروت، دار الکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، چاپ اول، 1419 ق.

[4]. بغوی، حسین بن مسعود، معالم التنزیل فی تفسیر القرآن، تحقیق، المهدی‏، عبدالرزاق، ج 1، ص 603، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، 1420ق.