1. عثمان تنها توسط یک فرد کشته نشد، تا توسط حاکم اسلامی قصاص شود، بلکه انقلابی گسترده از سوی مسلمانان صورت گرفت که در نهایت به کشته شدن او انجامید؛ لذا امام علی(ع) نمی‌توانست ده‌ها هزار نفر را به جرم انقلابی مجازات کند که خود عثمان نیز در بروز آن بی‌تقصیر نبود.
2. در تأیید این مطلب در کتاب وقعه صفین آمده است که: راوى گفت: ابو امامه باهلى و ابو درداء که نزد معاویه (در شام) بودند، بر او وارد شده و گفتند: اى معاویه، بر چه اساسی با این مرد «حضرت علی (ع)» جنگ مى‏کنى؟ به خدا سوگند که او در قبول اسلام از تو بسى پیشتر، و به امر حکومت از تو شایسته‏تر و به پیامبر خدا (ص) نزدیک‌تر است، پس بر چه اساس با او مى‏جنگى؟ معاویه گفت: بر پایه خونخواهى عثمان با او مى‏جنگم؛ چرا که او قاتلان عثمان را پناه داده است، به او بگویید دست ما را برای دست‌یابی به قاتلان عثمان بازگذارد و آنها را به ما نشان دهد، در آن صورت من نخستین کسى از ساکنان شام خواهم بود که با او بیعت می‌کنم. پس به سوى على (ع) روانه شدند و او را از گفته معاویه آگاه کردند. على (ع) گفت: (اگر قاتلان عثمان را مى‏جویید) اینها هستند که مى‏بینید. پس بیست هزار نفر یا بیشتر، کسانى که زره آهنین پوشیده بودند، به نحوی که بجز چشمانشان پیدا نبود در آن‌جا بودند که گفتند: ما همه قاتلان او هستیم، اگر بخواهند قصاص کنند باید همه ما را قصاص کنند. پس ابو امامه و ابو درداء برگشتند و در هیچ‌یک از معرکه‏هاى جنگ شرکت نکردند و این جریان در ماه رجب بود.[1]
3. این پرسش نیز می‌تواند مطرح شود که اگر معاویه واقعا! در این برخوردها قصد دفاع از مظلوم را داشت؛ چرا به دفاع از خون‌خواهی حضرت حمزه قیام نکرد؟! آیا جز این است که در آن‌جا خود و پدرش دخالت داشتند؟ و جز این است که وی کشته شدن عثمان را بهانه قرار داد برای مقاصد سیاسی خود؟!

---