در ابتدای پاسخ، روایتی را که تا حدودی با پرسشتان در ارتباط است، مرور می کنیم: شخصی نزد امیر المؤمنین (ع) آمده و عرض کرد: آیا هنگامی که روزه دارم، می توانم زنم را ببوسم؟! حضرتش بدون آن که پاسخ صریحی ارائه کنند، فرمودند که مراقب روزه ات باش و به ضرب المثلی استشهاد کردند که "فإن بدو القتال اللطام" یعنی درگیری های مختصری چون سیلی به صورت هم زدن، آغازگر جنگی تمام عیار خواهد شد.[1]

می دانیم که عمل زناشویی در زمان روزه مجاز نیست، اما این گونه نیست که هر ارتباط جنسی ممنوع باشد، با این وجود، توصیه شده که بهتر است از برخی رفتارهای محبت آمیز با همسر مشروع؛ مانند بوسیدن او هنگام روزه، خودداری شود. چنین کاری نه حرام بوده و نه چندان موجب تحریک شهوت خواهد شد، اما به دلیل این که ممکن است به کارهایی بیانجامد که روزه را باطل می کند، به ترک آن سفارش شده است.

اکنون به پرسشتان بر می گردیم: شاید دست دادن با زن نامحرم، در برخی افراد، موجب تحریک شهوت نشود، اما چون،

اولاً: این امکان وجود دارد که آستانه تحریک برخی افراد پایین بوده و با دست دادن نیز شهوتشان تحریک شود.

و ثانیاً: افراد دیگری که حتی دست دادن با نامحرم، شهوتشان را تحریک نمی کند، ممکن است این کار را مقدمه ای برای صمیمی تر شدن با جنس مخالف و به دنبال آن، روابط نامشروع قرار دهند. بر این اساس، بهترین کار آن است که در ارتباط مردان و زنان، نهایت خویشتن داری و عفت مراعات شده و از رفتارهای غیر ضروری خودداری شود، تا بی بند و باری جنسی در روابط به وجود نیاید و مسیر این روابط از جایگاه مطلوب آن، یعنی تنها در محدوده خانواده ها خارج نشود و "چرا عاقل کند کاری که بازآرد پشیمانی"؟

خداوند متعال، بیشتر احکام شرعی را به صورت کلی وضع کرده و مصلحت عموم جامعه را در نظر گرفته، اگرچه ممکن است حکمت تشریع حکم شامل برخی افراد نشود. به عنوان نمونه، هر چند ممکن است دست دادن با زنان، هیچ احساس شهوانی را در برخی افراد کهنسال و یا میانسال ایجاد نکند، اما شارع مقدس، به دلیل ایجاد همین احساس، در بسیاری از مردم، حکم به حرمت چنین رفتاری داده باشد. نظیر این موضوع را در قوانین بشری نیز ملاحظه می کنیم، مانند ممنوعیت عبور از چراغ قرمز که حتی شامل افرادی می شود که با احتیاط کامل و بدون آسیب رساندن به دیگران از آن عبور می کنند.

به همین دلیل است که خداوند به همسران پیامبر (ص) توصیه ای کلی می کند که از ناز و کرشمه در سخن خویش با نامحرمان خودداری کرده و راه را بر طمع ورزی افراد بیماردل ببندند.[2] با این وجود، اگر در مواردی دست دادن با نامحرم به عنوان امری عرفی و اجتناب ناپذیر تلقی شود، می توان با شرایطی اقدام به این کار کرد. به عنوان نمونه، دست دادن باید با استفاده از دستکش و یا حائلی دیگر بوده و علاوه بر آن از فشردن بیش از اندازه دست طرف مقابل خودداری شود.[3]