ایمان در معنای لغوی آن به معنای پذیرفتن حرف دیگری است، اما در کاربردهای دینی، ايمان به معنای دلبستگى نهايى انسان به اموری است كه براى او مقدس به شمار آمده و از این رو حاضر است براى آنها عشق و شجاعت از خود نشان دهد.

خداوند در بیشتر سوره‌های قرآن بارها و بارها به موضوع «ایمان» و «مؤمنان» پرداخته است. همچنین در قرآن کریم، ز سوره‌ مستقلی به نام «سوره غافر» وجود دارد که نام دیگر آن، «سوره مؤمن» بوده و سوره چهلم قرآن به شمار آمده و دارای 85 آیه می‌باشد که با مراجعه به «بخش قرآن» در پایگاه می‌توانید پاسخ‌های مرتبط با هر آیه آن را ذیل همان آیه ملاحظه فرمایید.

اندیشمندان گروه‌های مختلف اسلامى، حقيقت «ايمان» را با عبارات مختلفی به تصویر کشیده‌اند که در بیشتر موارد، منافاتی با یکدیگر ندارند:

1. «اشاعره» ايمان را تصديق به وجود خدا و پيامبرانش و اوامر و نواهى او می‌دانند.
2. «معتزله» ايمان را عمل به تكليف و وظيفه‌اى كه خدا براى ما بيان كرده است، می‌پندارند.
3. «فلاسفه متكلم» ايمان را علم و معرفت نسبت به واقعيت‌هاى عالم و استكمال نفس از اين طريق در نظر می‌گیرند.
4. «عارفان» ايمان را به روى آوردن به خدا و روى گرداندن از هر چه غير خدا است، تفسیر می‌کنند. و ...